ଓଠ ତଳ ହସ

ତୁମ ଓଠତଳ ହସରେ କେତେ ଯେ

     ଭାବନା ରହିଛି ପୁରି,

ଦେଖିଦେଲା ପରେ ପଢି ହୋଇଯାଏ

     ଯାହା ମନେ ଅଛି ଭରି |

ଲାଜୁଆ ଲାଜୁଆ ସେ ହସରୁ ସତେ

     ଝରିଆସେ ଭରା ପ୍ରୀତି,

ଭିଜାଇ ଦେବକି ତନୁ ମନ ମୋର

      ପ୍ରୀତି ମଦିରାରେ ସାଥି |

ତୁମ ନୟନରେ ସଞ୍ଚିତ ଅସରା 

      ମଧୁବୋଳା ପ୍ରୀତି ଭାଷା,

ପଢି ମୁଁ ଦେଇଛି ତୁମ ଅଜାଣତେ 

      ମୋ ପାଇଁ ତ ସବୁ ଲେଖା |

ତୁମ ଓଠରେ ଯେ ହସର ପାଖୁଡା

      ଯେବେ ଝରି ଝରି ଆସେ,

ମୋ ହୃଦୟ କେତେ ସୁବାସିତ ଫୁଲେ

      ରୋମାଞ୍ଚିତ ହୋଇ ବାସେ |

ତୁମ ଓଠ ହସେ କବିତାର ଧାରା

      ସତେ ଚିର ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ,

ସାତସୁର ତାର ମୋ ମନେ ବୁହାଏ

       ପ୍ରୀତିଭରା ମନ୍ଦାକିନୀ |

ତୁମ ମନେ ଯେତେ ଗୋପନ ଭାବନା

       ଧରାପଡେ ତୁମ ହସେ,

ଲୁଚି ପାରନା କି ଲୁଚାଇ ପାରନା

       ସବୁ ସତର୍କତା ସତ୍ୱେ |

ହସ ପରା ଅଟେ ହୃଦୟର ଭାଷା

       ସ୍ୱତସ୍ଫୁର୍ତ୍ତ ପରିସ୍ଫୁଟେ,

ଦେଖିଦେଲେ କେବେ ମନର ମଣିଷ

       ଅଜାଣତେ ଭାସିଆସେ |

ହସରୁ ଝରଇ ଅମୃତର ଧାରା

       ପ୍ରକୃତି ଦେଇଛି ଭରି,

ଛଳନାର ହସେ ଥାଏ ମିଛ ପ୍ରୀତି

       ମୁହୂର୍ତ୍ତକେ ଯାଏ ଝରି |

ବିରହ ପ୍ରାଣରେ ପ୍ରୀତିର ହସ ଯେ

       ଭରିଥାଏ ସମ୍ଭାବନା,

ହସର ଇଙ୍ଗିତ ମନେ ଭରିଦିଏ

       ମିଳନର ଉନ୍ମାଦନା |

ଯାହା ଓଠ ତଳେ ହସ ସଦା ଖେଳେ

       ସିଏ ଜାଣିଛି ତା ସ୍ୱାଦ,

ପରକୁ ଆପଣା କରି ଜୀବନରେ

       ଦୂରକରେ ଅବସାଦ |