ନ୍ୟାୟ ଅନ୍ୟାୟ

ନ୍ୟାୟ ବିଶ୍ୱେ ଅଟେ ଧର୍ମ ଅନ୍ୟାୟ ଯେ ପାପ

ଦୁଃଖ ଶୋକ ହୃଦ୍ ଦାହ ଦିଅଇ ଅମାପ ।

ତାପ ଓ କଷଣ ଭରା କରଇ ଜୀବନ

ଅନ୍ୟାୟ ଓ ଅତ୍ୟାଚାର ଘେନି ମୁହ୍ୟମାନ ।

ହୁଏ ପ୍ରାଣୀ ନିତି ତାପ ବିଜଡ଼ିତ ଚିତ୍ତ

ନ୍ୟାୟ ବୋଲି କହି ଯାହା ନୀତି ବା ବିହିତ ।

ବିଧି ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ପାଳି ସମୋଚିତ ଭାବେ

ଥିଲେ ନ୍ୟାୟ ବୋଲି ତାହା ବୋଲାଏ ଏ ଭବେ ।

ନୀତି ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ବିଧି ବ୍ୟବସ୍ଥା ସକଳ

ଘେନି ନ୍ୟାୟେ ପ୍ରାଣୀ ମାନେ ଜାପି ଥାନ୍ତି କାଳ ।

ନ୍ୟାୟରୁ ଲଭନ୍ତି ସୁଖ, ତୃପ୍ତି କୌତୁହଳ

ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ଠାରୁ ଦୁର୍ନୀତି ଓ ଗୋଳ ।

କଳି ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ, ଅତ୍ୟାଚାର ଅନାଚାର ଆଦି

ଦୁଃଖ, ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା , ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା , ପାଇ ଚାଲେ ବୃଦ୍ଧି । 

ହିଂସା, ବାଦ, ଦ୍ୱେଷ ପରି ଅନେକ ବିକୃତି

ସରଜେ ସବୁଠି ହୀନ ମାନବ ପ୍ରକୃତି ।

ପ୍ରକୃତି କରଇ ସବୁ ନ୍ୟାୟ ର ବିଧାନ

ବିକୃତି ଜନ୍ମାଏ ତହିଁ ଅନ୍ୟାୟ କଷଣ ।

ଅନ୍ୟାୟରୁ ଜୀବ ଚାଲେ କଷାଘାତ ସହି

ଦୁଃଖ ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତାରେ ଅନୁତାପେ ହୁଏ ଦହି । 

ସମାଜରେ ସମାନତା ସଦ୍ଭାବ ସଂହତି

ନ୍ୟାୟ ବିଧି ବିଧାନରେ କରେ ଅଗ୍ରଗତି । 

ମାତ୍ର କଳୁଷିତ ଚିନ୍ତା ବିଚାର ଭାଵନା

ହେତୁରୁ ମଣିଷ ରଚେ ଅନ୍ୟାୟ ଯେ ନାନା ।

ସମାଜର ଶାନ୍ତ ସ୍ନିଗ୍ଧ, ଚାରୁତା ସଂହାର

କରି ରଚେ କେତେ ଲୀଳା, ଭୟ ହାହାକାର ।