ନୂଆଁ ଲାଗେ ସମୟ

ଏଠି ସବୁ ନୂଆଁ,

ନୂଆଁ ଲାଗେ ସମୟ,

ନୂଆଁ ଲାଗେ ମଣିଷ|

କାହାକୁ ଜାଣିନି କି ,

କାହାକୁ ଚିହିଁନି,

ସମସ୍ତେ ଏଠି ଅଚିହ୍ନା,

ସମସ୍ତେ ଏଠି ଅଜଣା|

ନୂଆଁ ଲାଗେ ସମୟ,

ନୂଆଁ ଲାଗେ ମଣିଷ|

ନୂଆଁ ସ୍ଥାନରେ ମୁଁ ଏକୁଟିଆ,

ଯେଉଁଆଡ଼େ ଦେଖ ସବୁଆଡେ ନିଛାଟିଆ|

ଏକୁଟିଆ ମଣିଷ,

ଏକୁଟିଆ ଜୀବନ|

ସାଥିରେ କେହି ନାହାଁନ୍ତି,

ତଥାପି ମନରେ ଅଛି ଗୋଟିଏ ଅଜବ ପ୍ରକାର ଶାନ୍ତି|

ନୂଆଁ ଲାଗେ ସମୟ,

ନୂଆଁ ଲାଗେ ମଣିଷ|

ଏଠି ସବୁ ନିଜ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରେ,

ନିଜେ କଲେ ଖାଇବ,

ନ ହେଲେ ଭୋକ ଉପବାସରେ ଶୋଇବ|

ନୂଆଁ ଲାଗେ ସମୟ,

 ନୂଆଁ ଲାଗେ ମଣିଷ|

ନାଁ ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ,

ନାଁ ଶୋଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ|

ନାଁ ବୁଲିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ,

ନାଁ ବସିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ|

ମନରେ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଥାଏ ଅସୁମାରୀ ପ୍ରଶ୍ନ,

ମନରେ ଖେଳୁଥାଏ ଅସୁମାରୀ ଅସୁମାରୀ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର|

ନିଜେ ହିଁ ନିଜ ପ୍ରଶ୍ନର ର ଉତ୍ତର ପାଏ,

ନିଜେ ହିଁ ନିଜକୁ ଉତ୍ତର ଦିଏ|

ନୂଆଁ ଲାଗେ ସମୟ,

ନୂଆଁ ଲାଗେ ମଣିଷ|

କାନ୍ଦିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ,

ପୁଣି ହସିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ,

ଦୁଃଖ ଲାଗେ ,

ପୁଣି ଖୁସି ମଧ୍ୟ ଲାଗେ,

ନୂଆଁ ଲାଗେ ସମୟ,

ନୂଆଁ ଲାଗେ ମଣିଷ|

ଜାଣେନା କଣ ହୁଏ,

ମନ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଜାପତି ଘୁରିବୁଲେ|

ସେଇ ପ୍ରଜାପତି ର ଇଚ୍ଛା ମଧୁ ସଂଗ୍ରହ କରି,

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମଧୁପାନ କରେଇବା,

ଏବଂ ସମସ୍ତଙ୍କ ମନକୁ ମନମୁଗ୍ଧ କରି ଖୁସି କରିବା|

ନୂଆଁ ଲାଗେ ସମୟ,

ନୂଆଁ ଲାଗେ ମଣିଷ|