ସତ୍ୟ ଶାଶ୍ବତ ନଲୁଚେ କେବେ

ମଣିଷ ଜନମ, ଭାବ ଯଦି ଦୁର୍ଲଭ

ଯୋଗୁଁ ଜନ୍ମିତ ।

ସବୁଠୁ ଚତୁର ବିଚାରବନ୍ତ ମଣିଷତ୍ୱ 

ଗୁଣେ ବିକଶିତ ।।

ଶିକ୍ଷା ଓ ସଂସ୍କାର ମଣିଷତ୍ୱ ରହେ 

ଧନୀ ହେଉ କି ଗରିବ ।

ଅହଂକାର ନଥିଲେ ମଣିଷ ସଭିଙ୍କୁ 

ନିଜର କରିବ ।।

ସତ୍ୟ ଅଟେ ଶାଶ୍ବତ, ନଲୁଚେ କେବେ

ଅଣ୍ଟିରେ ଧରିଲେ ଲାଗେ ନିଆଁ ।

ଦିନେ ନା ଦିନେ ଫୁଟି ବାହାରିବ ଅବଗତ 

ହୋଇଵେ ସାରା ଦୁନିଆ ।।

ଦିନେ ନା ଦିନେ ସତ୍ୟ ହୁଏ 

ଜୟଯୁକ୍ତ ।

ଡେରି ହେଉ ପଛେ ମିଥ୍ୟା 

ହୁଏ ଧ୍ୱଂସପ୍ରାପ୍ତ ।।

ତେବେ ଧୈର୍ଯ୍ୟହରା କାହିଁକି 

ହୋଇବ କୁହ ।

ନିଜର ବଦନେ ଦୁଃଖ କାହିଁକି 

ଆଣିବ କୁହ ।।

ମଣିଷ ଏକ ସାମାଜିକ ପ୍ରାଣୀ, ସମାଜ 

ସହିତ ସଂପର୍କ ରହିବ ।

ମଣିଷର ମଣିଷ ସହିତ ସଂପର୍କ 

ରହିଛି, ରହିଥିଲା, ରହିଥିବ ।।

ବୈଭବର ଗର୍ଵେ ଅହଂକାର ଯୋଗୁଁ

ଭଲ ରୁହେନା ସ୍ନେହର ଭାବନାରେ ।

ଏହି ସ୍ୱଭାବ ରହିଲେ, ଦିନେ ତାର  

ମୃତ୍ୟୁର କାରଣ ହୁଏ ଏ ଭବରେ ।।

ରୂପର ଚାତୁରୀ, ଧନ ଦରବ ସବୁତ

କିଛି ଦିନକ ପାଇଁ ।

ମିଛ ଅହଙ୍କାରରେ କାହିଁକି ସମ୍ପର୍କ 

ଠାରୁ ଯିଵା ଦୁରେଇ ।।