ନିଷିଦ୍ଧ ନଗରୀ

ନିଷିଦ୍ଧ ନଗରୀ ଏ ଯେ

 ପ୍ରତି ପାଦେ ଖାଲି ବିଭୀଷିକା

କେହି ନୁହେଁ ଆପଣାର ଏଠି

ସ୍ୱାର୍ଥ ଥିଲେ ସବୁ ବନ୍ଧୁ, ସଖା ।

ଆଚରଣେ ,ଉଚ୍ଚାରଣେ ଅଛି ଏଠି 

ଅନେକ ପାର୍ଥକ୍ୟ

ସ୍ନେହ, ଶ୍ରଦ୍ଧା ସରାଗ ର ନାହିଁ ଏଠି

ଟିକେ ବି ମହକ

ସ୍ୱାର୍ଥ ରୂପୀ ଦାନବଟା

ଲହ ଲହ ଲମ୍ବା ଜିହ୍ଵା ମେଲି

ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ଲୁଚି 

ଝୁଣ୍ଟି ଗଲେ ଦେବ ଅବା ଗିଳି 

ଛଳନା ଶିଉଳି ଲାଗି ଏ ନଗରୀ

ରାଜରାସ୍ତା ଏମିତି ଖସଡ଼ା

 ସୁରକ୍ଷିତ ନୁହେଁ ଜମା ରାସ୍ତା ସାରା 

ଖାଲ ,ଢ଼ିପ ଆବଡା,ଖାଵଡା ।

ପାଦ ଚିପି ଚାଲିଲେ ବି ପଡିବାର 

ଭୟ ଦିଏ ଘାରି

ତେଣୁ ଦେଇଅଛି ନାମ ମୁଁ ଏହାର

 ନିଷିଦ୍ଧ ନଗରୀ ।