ନିସର୍ତ୍ତ ପ୍ରେମ

ନିସର୍ତ୍ତ ପ୍ରେମର ଭାବ ଅନାବିଳ

ହୃଦୟ ରେ ରୁହେ ସଦା ଚିରକାଳ

ଲୁହର ଆଖିରେ ତା ମୁରୁକି ହସ

କେତେ ପବିତ୍ର ସେ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ବିଶେଷ ।

ବିଶାଳ ସାଗର ପରି ସେ ଅସୀମ

ତା ସ୍ପର୍ଶ ରେ ମନହୁଏ ମନୋରମ

ଚିର ସବୁଜ ସେ ପ୍ରୀତି ବନାନୀରେ

ଦୁର୍ବାଦଳ ସମ ଅଙ୍କୁରେ ଅନ୍ତରେ ।

ନିଷ୍କାମ ମନରେ ଆଶାର ଆଲୋକ 

ହୋଇ ଜଳୁଥାଏ ଜୀବନଟା ଯାକ

ମୃଦୁ ମଳୟ ରେ କେବେକେବେ ଆସି

ଛୁଇଁ ଦେଇଯାଏ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ହସି ।

ଭଲ ପାଇବାର ଭରସା ଦୀପାଳୀ

ନିଷ୍ପାପ ହୃଦୟେ ସଂକଳ୍ପ ରେ ଜାଳି

ତ୍ଯାଗ କୁ କରିଲେ ଜୀବନର ବ୍ରତ

ନିଷ୍ଠାରେ ଗାଏସେ ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ ।

ଭବ୍ଯ ଚେତନାର ଭାବନା ରାଜ୍ଯରେ 

ସ୍ବାର୍ଥ କୁ ଆହୁତି ଦିଏସେ ଇଛାରେ

ଆପଣା ପଣର ସ୍ନେହ ଆଦରରେ

ନିଭୃତ କନ୍ଦରେ ଧାରେ ଅମୃତରେ ।

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ବିଭବ ତାର ସମ ନୁହେଁ 

ନିସର୍ତ୍ତ ପ୍ରେମ ସେ ଆତ୍ମା କୁ ଭିଜାଏ

ନାହିଁ ଆବିଳତା ନିସର୍ତ୍ତ ପ୍ରେମରେ

ସୁଦୃଢ଼ ବନ୍ଧ ସେ ସଂପର୍କ ସେତୁରେ ।