ନିର୍ଦ୍ଦୟ ଈଶ୍ୱର

ଚାରିବର୍ଷ ହେଲା ଛପର ହୋଇନି

ଭଙ୍ଗା କୁଡିଆଟି ମୋର

ଦିନରେ ସୂରୁଜ ଆତଯାତ କରେ

ରାତିରେ ଜୋଛନା ଧାର I

ବରଷା ଆସିବା ଦେଖିଦେଲେ ମୋର

ଛାତିହୁଏ ଧଡ ପଡ

ଗଲା ସନ ଘର କାନ୍ଥ ପଡି ମାଆ

ଚାଲିଗଲା ଆରପୁର I

କାହାକୁ କହିବି ଦୁଃଖ କଥା ମୋର

କିଏ ବା ଶୁଣିବ କିଆଁ

ରକ୍ତ ପାଣି କରି ଦିନ ରାତି ଖଟେ

ଲିଭେ ନାହିଁ ପେଟ ନିଆଁ I

କେଉଁଠାରେ ଭାସେ ଖିରି ପୁରି ପୁଣି

ବିଦେଶୀ ମଦର ସୁଅ

ଭୋକ ବିକଳରେ ମୋ ବଢିଲା ଝିଅ

ବିକେ ଯାଇ ତାର ଦେହ I

ଏ କି ଅବିଚାର ତୁମରି ସୃଷ୍ଟିରେ

ଭଗବାନ ଥରେ କୁହ

ଜଣେ କିଆଁ ଏଠି ଖୁସି ମନାଉଛି

ଜଣେ ପୋଛେ ଆଖି ଲୁହ I