ନିର୍ବାଣ ପଥେ

ସମୟର ସାଥେ ପ୍ରସାରିବା ପାଈଁ

ଦୌଡ଼ିଛି କେବଳ ଜୀବନେ ,

ଆଶା ଐରାବତ ସାକାର ପଣରେ

ତଲ୍ଲୀନ ଆତ୍ମାର ପ୍ରାଙ୍ଗଣେ ।

ଶୂନ୍ୟ ଆଜି ମୁଁ ଯେ, ଖାଲି ଖାଲି ପଣେ

ଏକାକୀ ମାୟାର ବନ୍ଧନେ ,

ଧୂସର ଧରଣୀ ପାଣ୍ଡୁର ଆକାଶେ

ଅଦୃଶ୍ୟ ଅନ୍ଧାରି ଗହନେ ।

ସମୟ ସରୁଛି ଦେହ ବି,ଭାଙ୍ଗୁଛି

ଅଦୃଶ୍ୟ ଇଶ୍ଵର ଇଚ୍ଛାରେ ,

ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ଆଉ ଆବେଗ ବନ୍ଧନ

ବ୍ୟାକୁଳ ହୁଅଇ ଛାତିରେ ।

ଖୋଜି ପାଏ ନାହିଁ ପୁଣ୍ୟର ନିର୍ମାଲ୍ୟ

ଯୋଡ଼ିବାକୁ ଭଙ୍ଗା ମନରେ ,

ଚିରିଦିଏ ଛାତି ଦାରୁଣ ଆଘାତେ

ବିଶ୍ୱାସର ବିଷ ଘୋଳରେ ।

ଧାରେ ବିଶ୍ଵାସରେ ଲଟକି ରହିଛି

ସଞ୍ଚିତ ଆୟୁଷ ଶୂନ୍ୟରେ ,

କେତେ ପ୍ରେମ କେତେ ମୋହ ଗଢ଼ା ସ୍ମୃତି

ବିଞ୍ଚି ହୁଏ ଅବଶୋଷରେ ।

ଶେଷହୀନ ଲୁହ ଶ୍ରାବଣର ଧାର

ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି ଭିତରେ,

ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ ହେବା ପାଇଁ ଆଶ

ନିର୍ବାଣ ପଥ ଅଭିସାରେ ।