ନୀରବିତ ଅପରାହ୍ନେ

ନୀରବିତ ଅପରାହ୍ନେ

 ମାଆ ତୁ ବହୁତ ପଡୁଛୁ ମନେ 

ଶାନ୍ତ ପରିବେଶ ମଧ୍ୟେ 

  କେତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅମାରାତି ।

ମାୟା ସଂସାରରେ କିଏ'ସେ

ତୋ ଭଳି ନାହିଁ ମୋର ଆପଣାର

ଅଗଣିତ ଢେଉ ଖେଳେ

ପ୍ରଶ୍ନ ସବୁ ସୀମା ଲଙ୍ଘି ପାରେନା ।

କୂଳ ଚୁମି ଫେରି ଆସେ

ଝୁରି ଝୁରି ପୁଣି ବୁଝାଏ ମନକୁ

ଜନମ ହେଲେ ତ ମରଣ ଅଛି

ଝର, ଝର ଲୁହ ଝରି ଯାଇଥାଏ ।