ନିଃସଙ୍ଗ ପ୍ରେମିକ

ବରଷାରଣୀ ଯେ ଆକାଶେ ନାଚଇ

          ଘଡଘଡି ନୁପୁରରେ

    ପ୍ରେମୀଯୁଗଳକୁ ଦିଏ ଚମକାଇ

          ବିଜୁଳିର ଆଖିଠାରେ ।

    ନିଃସଙ୍ଗ ପ୍ରେମିକ ନିଶୀଥରେ ହେଜେ

          ଅଭୁଲା ଅତୀତ ସ୍ମୃତି

    ତା ଚଗଲା ମନ ସଦା ଝୁରୁଥାଇ

          ଭିଜା ଭିଜା ମିଠା ପ୍ରୀତି ।

    ମଳୟ କାନରେ ଅତି ଗୋପନରେ

         ପ୍ରୀୟାକୁ ଥିଲା ଜଣେଇ

    ବସନ୍ତଟା ଯିଇ ନିଦାଘ ବିତିଲା

         ପ୍ରେମିକାର ଦେଖା ନାଇଁ ।

    ଦେଖିଥିଲା କେତେ ସୁନେଲି ସପନ

         ଗଲା ଚୁର୍ ମାର ହେଇ

    ପ୍ରେମିକା ଦେଲା କି ମନ ବଦଳେଇ

         ଅର୍ଥ ଆଉ ସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ ।

    ସନ୍ଦେହ ମନରେ ପ୍ରେମିକ ଭାବଇ

         ଫୁଲକୁ ବିଶ୍ବାସ ନାହିଁ

    ଅନ୍ୟ ଭଅଁରକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଦେଇ

         କେଳି ରଚୁଥିବ ତହିଁ ।

    ତିଳ ତିଳ ହେଇ ଜଳୁଥିବି କିଆଁ

         ବୀରହ ବେଦନା ସହି

    ପାରିବିନି ବଞ୍ଚି ପ୍ରୀୟା ବିନା ମୁହିଁ

        ମରିଯିବି ବିଷ ପିଇ ।