ନିବେଦନ

ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ଭାରତୀୟ

ଦେଶ ହିତରେ ମନ ଦିଅ ।

ଅଳସ ପଣ ମନୁ ତେଜ

ସକଳେ କର୍ମବୀର ସାଜ ।

ଅଳସ ଅସାଧ୍ୟ ଯେ ମଣେ

କର୍ମମଭୀରୁ ସେ ଅଟେ ଜଣେ ।

ଅଳସ ପଣ ପରିହର

ହୁଅ ରେ ସର୍ବେ କର୍ମବୀର ।

ରଖିଣ ଅଦମ୍ୟ ସାହସ

ଅଳସ ପଣ କର ବଶ ।

ଲୋଡିବା ଦେଶର କଲ୍ୟାଣ

କରିବା ଦେଶର କଲ୍ୟାଣ ।

ଦେଶ ମାତୃକାର କଲ୍ୟାଣ

ମଣିବା ଜୀବନକୁ ତୃଣ ।

ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ନିମିତ୍ତ

ହୁଅ ହେ ସର୍ବେ ଏକଚିତ୍ତ ।

ଦେଶର ହିତ ନିଜ ହିତ

ଭାବିବା ହୋଇ ଏକଚିତ୍ତ ।

ଉଦ୍ୟୋଗ ଗଢି ଦେଶ ଲାଗି

ସକଳେ ହୋଇବା ଉଦ୍ୟୋଗୀ ।

ଛାତିରେ ଅଦମ୍ୟ ସାହସ

ସଫଳ ହେବାର ରହସ୍ୟ ।

ସାହସ ସହକାରେ କାର୍ଯ୍ଯ

କଲେ ସଫଳ ସର୍ବ କାର୍ଯ୍ଯ ।

ସକଳ ମନ ଏକମନ

ସ୍ବାର୍ଥକୁ କରିବା ଦମନ ।

ଜାତୀୟ ଏକତାର ନୀତି

ରଖିଣ ଆଣିବା ସଂହତି ।

ଜାତୀୟ ସଂହତିର ବଳେ

ଅସାଧ୍ୟ ସାଧ୍ୟ ହୁଏ ଭଲେ ।

ଦେଶର ସ୍ବାର୍ଥେ ନିଜ ସ୍ବାର୍ଥ

ତୁଛ ମଣିବା ଆତ୍ମ ସ୍ବାର୍ଥ ।

ଦେଶ ଦ୍ରୋହୀ ଓ ସ୍ବାର୍ଥ ରଙ୍କ

ଅଟଇ ବିଶ୍ବର କଳଙ୍କ ।

ବିଶ୍ବ ଭ୍ରାତୃତ୍ବ ବିଶ୍ବ ପ୍ରେମ

ବିଶ୍ବବାସୀ କୁଟୁମ୍ବ ସମ ।

ସର୍ବ ମଣିଷ ଯେ ସମାନ

ସର୍ବ ହୃଦୟେ ହେଉ ଜ୍ଞାନ ।

କଳା ଗୋରା ବା ଉଚ୍ଚ ନୀଚ୍ଚ

ଭାବନା ରଖେ ମନେ ନୀଚ୍ଚ ।

ହୋଇବା ସର୍ବେ ଏକ ମନ

ହୋଇବା ସର୍ବେ ଏକ ପ୍ରାଣ ।

ହିଂସା ଦ୍ବେଷ ମନରୁ ତେଜ

ପ୍ରୀତିରେ ବାନ୍ଧ ସର୍ବେ ଆଜ ।

ପରର ମନେ ଦୁଃଖ ଦେଖି

ଲୋତକ ଝରୁ ସର୍ବ ଆଖି ।

ପ୍ରକୃତି ଓ ପର୍ଯ୍ଯାବରଣ

ସୁରକ୍ଷା ଲାଗି ଦେବା ଧ୍ୟାନ ।

ସ୍ବଚ୍ଛ ରହିଲେ ପର୍ଯ୍ଯା ବରଣ

ନିରାମୟ ହେବ ଜୀବନ ।

ସକଳ ପ୍ରାଣୀ ସ୍ବାଧିନତା

ବଞ୍ଚାଇ ରଖେ ଜୀବସତ୍ତା ।

ଧରଣୀ ଆମର ଜନନୀ

ଯାହା ସନ୍ତାନ ସର୍ବ ପ୍ରାଣୀ ।

ସକଳ ଜୀବେ କର ଦୟା

ତେଜିଣ ସବୁ ମୋହ ମାୟା ।

ଦୁର୍ନୀତି ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାରମାନ

ପ୍ରଗତି ବାଧକ ବୁଝିଣ ।

ହୋଇବା ସର୍ବେ ଏକପ୍ରାଣ

ଦୁର୍ନୀତି କରି ନିବାରଣ ।

ସକଳେ ହୋଇଣ ସ୍ବାଧୀନ

ଯେସନେ କରେ ବିଚରଣ ।

କରିବା ନିଶ୍ଚିତ ବିଶ୍ବରେ

ସହାବସ୍ଥାନ ପ୍ରଶାନ୍ତିରେ ।

ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକମ୍

ଭାବନା କରିବାନି କମ୍ ।

ସ୍ବାର୍ଥକୁ ଦେବାରେ ଆହୂତି

ମନେ ରଖିବା ବିଶ୍ବ ପ୍ରୀତି ।

ବିଶ୍ବର କଲ୍ୟାଣ ନିମିତ୍ତ

ହୋଇବା ସର୍ବେ ଏକ ଚିତ୍ତ ।

ହସିବ ଏ ସାରା ଜଗତ

ସକଳ ସୁଖେ ଆତଯାତ ।