ନିବେଦନ ଜଙ୍ଗଲର

ନିର୍ମଳ ,ନିଷ୍କପଟ ନିୟତିର ,

          ନିରାଲା ସୃଷ୍ଟି ମୁହିଁ ,

ନିରାକାର ନିୟତ ବହଇ ,

          ମୋରି ପାଇଁ ।

ତୁମେ ତ ନିଷ୍ଠୁର ,ନିର୍ଦ୍ଦୟ ମାନବଜାତି ,

      ନିଶ୍ଚିହ୍ନ କରୁଛ ମୋତେ ,,,,,

        ନ ଭାବି ଭବିଷ୍ୟ ର ପରିଣତି ।

ନିୟମ କରୁଛ ପରିବେଶ ଦିବସେ ,

       ନିହାତି କରିବ ବୃକ୍ଷରୋପଣ ,

       କେବେ ବି ନ ରଖୁଛ ତୁମର ପ୍ରତିଶୃତି ।

ନିର୍ମାଣ କରୁଛ କଳକାରଖାନା ,

          ଜାଣି ବି ପାରୁନ ତା ଛଳରେ ,

         ନିଲାମ କରୁଛ ନିଜ ନିଶ୍ବାସ ତୁମରି ,,

  

ନିର୍ଲ୍ଲଜ ମାନବ ,ନିରାଶ୍ରୟ କରୁଛ 

             ନିରୀହ ପଶୁପକ୍ଷୀଙ୍କୁ ,

         ନିଃସଙ୍ଗ , ନିହତ କରୁଛ ସେମାନଙ୍କୁ ।

ନିନ୍ଦନୀୟ ଏ କର୍ମ ତୁମର ,

            ନିରାଶ କରୁଛି ଜଗତମାତାକୁ ,

ନିର୍ଭର କରୁଛ ତୁମେ ଆମୋଦତା ଉପରେ

           ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ହେଉଛ ଯନ୍ତ୍ର ଆଧାରରେ ।

ନିର୍ବୋଧ ମାନବ ନିବୃତ୍ତ ହୁଅ ବୃକ୍ଷନାଶରୁ ,,

     ନଚେତ୍ ନିଅଣ୍ଟ ପଡିବ ଅମ୍ଳଜାନ ତୁମକୁ ।

ସତ୍କର୍ମ ର ନିହାଣ ମୁନରେ ନିପୁଣ କର ନିଜକୁ ,,

         ନିତ୍ୟ ନିର୍ମାଣ କର ନୂତନ ଜଙ୍ଗଲ ।

 

ନିବେଦନ କରି , ନିବାରଣ କର 

             ବୃକ୍ଷ ଛେଦନକୁ ,

   ନିରାଶ ନ କରି ଜଗତମାତାକୁ ,

       ନିର୍ଭୟରେ ବିତାଅ ନିଜର ଜୀବନ ।