ନାସ୍ତିକ ର ଭକ୍ତି

ବାପା ମାଆ ତିନି ପିଲା ଙ୍କୁ ନେଇଣ

ଥିଲା ସୁଖ ର ସଂସାର 

ସେହି ଦମ୍ପତି ଙ୍କ ଦୁଇଟି ଦୁହିତା 

ଗୋଟିଏ ବୋଲି କୁମର ।

ସେ ଘର ମୁଖିଆ ପିଲା ଙ୍କ ଜନକ

ବହୁତ ବଡ଼ ନାସ୍ତିକ

ଭଗବାନ ଙ୍କୁ ସେ ବିଶ୍ୱାସ କରେନା

ଭକ୍ତି କୁ ଭାବେ ଅଳୀକ ।

ଥର କର କଥା ତିନି ପିଲା ମିଶି 

ବାପା ସହ ଗଲେ ମେଳା

ବୁଲୁ ବୁଲୁ କ୍ଳାନ୍ତ ହୋଇ ବଡ ଝିଅ

ଘରକୁ ଯିବା କହିଲା ।

ମାତ୍ର କେହି ରାଜି ନ ହେବାରୁ ନିଜେ 

ଘର ବାହୁଡ଼ିଲା ଏକା

ରାତ୍ରି ହୋଇଥିଲା ପୁଣି ଘୋର ବନେ 

ମନ ରେ ପଶିଲା ଦକା ।

ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ଦେଖିଲା ଝିଅ ଟି

ନର ମୁହାଁ ମାଙ୍କଡ଼ କୁ 

ଭୟ ପାଇ ଚେତା ବୁଡି ସେ ପଡିଲା

ଯାଇ ନପାରି ଆଗକୁ ।

ଫେରିବା ବାଟ ରେ ଦେଖିଲେ ପିଅର

ଝିଅ ପଡି ଅଛି ତଳ

ଚେତନା କୁ ଆଣି ପଚାରିଲେ ତାକୁ

ତାର କୁଶଳ ମଙ୍ଗଳ ।

ଶତ ଚେଷ୍ଟା କରି କହି ପାରିଲାନି 

ଝିଅ ନିଜ ମନ କଥା 

କଥା କୁହା ଝିଅ ମୂକ ଯେ ହୋଇଲା

ପିତା ମାତା ମନେ ବ୍ୟଥା ।

ଅନେକ ଡାକ୍ତର ବଇଦ ଦେଖିଲେ

ଚାଲିଲା ଚିକିତ୍ସା ତାର

ଦିନେ ଦୁଇ ଦିନ ମାସ ପରେ ବର୍ଷ 

ମିଳିଲାନି ଉପଚାର ।

ପିତା ଙ୍କର ଏକ ବନ୍ଧୁ ଦେଲେ ତାଙ୍କୁ 

ମହତ ସେ ଉପଦେଶ 

ଶରଣ ରେ ପଶ ମାଆ ଭଗବତୀ

ଭିକ୍ଷା କର ଗୋ ଆଶିଷ ।

ମାତା ପିତା ଦୁହେଁ ପଶିଲେ ଶରଣ 

ମାଆ ଭଗବତୀ ପାଶ

କୃପା ବରସିଲା ପାଟି ଫିଟି ଗଲା 

ଝିଅ ବୋଲିଲା ହରଷ ।

ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ନାସ୍ତିକ ପିତା ଟି 

ହୋଇଗଲା ବଡ଼ ଭକ୍ତ 

ମାଆ ଭଗବତୀ କରିଲେ ଆଶିଷ

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟୁ ହେଲେ ମୁକ୍ତ ।