ନାଷ୍ଟାଲଜିଆ

ଅତୀତରେ ଦିନେ ସାଇକେଲ ଧରି

ଫେରୁଥିଲି ମୁଁ ଘରକୁ ।

ଦେଖିଲି ଟ୍ରକ୍ ଦୁର୍ଘଟଣା ହେଲା

ଓଲଟିଲା ଗାଡି ତଳକୁ ॥

ବାଉଁଶ ଟ୍ରକଟା ଥିଲା ତାହା

ଲୋକ ଚଢିଥିଲେ ଗାଡି ଉପରେ ।

ଓଲଟିଲା ଗାଡି ମା ଲୋ ବାପା ଲୋ

ରଡି କଲେ ପଡି ରାସ୍ତାରେ ॥

କାହାର ଆଖିରେ ବାଉଁଶ ଗଳିଛି

ମୁହଁ ନାକ କାର ଖଣ୍ଡିଆ ।

ହାତ ଗୋଡ ପିଠି ଖଣ୍ଡିଆ କାହାର

ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଲଣ୍ଡ ଭଣ୍ଡିଆ ॥

ଲୋକେ ଯାଉଥିଲେ ତାଙ୍କୁ ଘେରିଗଲେ

ପାଣି ଟୋପେ ତହିଁ ମିଳେନି ।

ଲୋକ ଘେରିବାରୁ ନୟାନ୍ତ ହେଲେ ସେ

ପବନ ଟିକିଏ ଗଲାନି  ॥

ମୋବାଇଲ ନାହିଁ ରାସ୍ତାର ମଝିଟା

ଗାଁ ଗଣ୍ଡା ନାହିଁ ପାଖରେ ।

ଘୁଞ୍ଚିଯାଇ ଟିକେ ପବନକୁ ଛାଡ

ଲୋକଙ୍କୁ କହିଲି ଶେଷରେ ॥

ପାଣି ଟୋପେ ସିନା ଦେଇ ପାରିଲୁନି

ପବନ ଟିକିଏ ଛାଡିଲୁ ।

ଆହତଙ୍କୁ ସବୁ ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁକି

ଆନ ଗାଡି ରୋକି ଛାଡିଲୁ ॥

କି ବୀଭତ୍ସ ଦୃଶ୍ଯ ଦୁର୍ଘଟଣା ଥିଲା

ଭାବିଲେ ଦେହ ମୋ ଛାନିଆ।

ଭାବେ ମୋର ଚେତା ବୁଡିଯିବ କିବା

ଅତୀତର ଏ ନାଷ୍ଟାଲଜିଆ ॥

ଏମିତି ବିପଦ ନଆସୁ କାହାକୁ

ମନେ ମନେ ସଦା ମୁଁ ଭାବେ ।

ଦଇବ କରୁଣା ହେଲେ ଊଣା ଦୈବୀ

ଦୁର୍ବିପାକ ଘଟେ ଏ ଭବେ ॥