ନାରୀ ସୁରକ୍ଷା

ସ୍ତ୍ରୀ ଜାତି ତ ଦକ୍ଷତାରେ 

ଅଟେ ଭରପୁର

ପୁରୁଷ ଓ ସ୍ତ୍ରୀ ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ୱ 

ଏକ ମୁଦ୍ରାର l 

ନାରୀ କୁ ଆମେ ସବୁ କୁହେ 

ନାରାୟଣୀ 

ସେ ପରା ଅଟେ ମଣିଷ ଜାତିର

ସୃଜନ କାରିଣୀ l

ନାରୀ ତ କେବେ ଅବଳା ଓ 

ନିର୍ବଳା ନୁହେଁ

ପୁରାଣଓ ଇତିହାସ ତାହାର 

ଦକ୍ଷତା ସୂଚାଏ l

ଗାର୍ଗୀ ଲୋପାମୁଦ୍ରା ସଂଘମିତ୍ରା 

ଲୀଳାବତୀ

ବିଶ୍ୱବରା ମୈତ୍ରେୟୀ ପ୍ରସିଦ୍ଧି 

ହୋଇଛନ୍ତି l

ପଦ୍ମିନୀ, ଅହଲ୍ୟା, ମୀରାବାଈ, 

ଓ ଲଷ୍ମୀବାଇ

ଉଡ଼ାଇଛନ୍ତି ନିଜ ଟେକ ପ୍ରେମ 

ଭାବନାରେ ରହି l

ସରୋଜିନୀ, ଇନ୍ଦିରା, ନନ୍ଦିନୀ, 

କଳ୍ପନା ଓ ସlନିଆ

ଦକ୍ଷତାର ପରିଚୟ ଦେଇ ରଖି 

ଗଲେ ଦେଶର ନାଆଁ ।

ନାରୀ ସୃଷ୍ଟି କରେ ମଣିଷଙ୍କୁ ସେ

ସୃଷ୍ଟି ସମୃଦ୍ଧିର ମୂଳ ଆଧାର,

ସେ ଅଟେ ମମତାମୟୀ, ଦୟା, ସ୍ନେହ, 

ପ୍ରେମର, ସଭିଙ୍କୁ କରେ ନିଜର l

     

ନାରୀ ଜଗତର ଶିରୀ ତା'ବିନା ତ

ସମ୍ଭବ ହୁଏନି ସଂସାର

ତେବେ ଫିକାଫିକା ଲାଗେ ନାରୀର

ଚପଳତା, କଟେ ନିରାଶ ଭିତର l

କହୁଛ ବହୁ ପୂଣ୍ୟ ଫଳେ ଦୁହିତା 

ହୁଅଇ, ସେ କୂଳବଧୂ ପରା କୂଳର,

ମମତାରେ କରେ ସିଏ ଏକା ଘରକୁ,

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଓ ଆପଣାର l

ପିତୃକୈନ୍ଦ୍ରିକ ଅହମିକାରେ ପୁରୁଷ 

ପୁରୁଣା କାଳର ମଳୟ ହଜେଇଛି

ଭୁଲି ଏ ଘରକୁ ଯିଏ କରେ ନିଜର, ଗଢେ 

ବୈକୁଣ୍ଠ, ତାକୁ ଦୁଃଖ ଦେଉଛି l

ଯୌତୁକ ଯୁଇରେ ବଧୂ ଜଳୁ ଅଛି ନୁହେଁ 

କି କୁସଂସ୍କାର ପ୍ରଥା ସେହି

ନାରୀ ନିର୍ଯ୍ୟାତନାର ଶୀକାର ହେଉଛି 

ଆଜି କାମୁକ ପୁରୁଷ ପାଇଁ   l

ଘରକୁ ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଗଢିବା ଯାହାର 

ସ୍ଵପ୍ନ, ପିଇ ଚାଲିଛି ଯାତନା ଗରଳ ନୀର 

କୁଳବଧୂ ଉପରେ ଘରୋଇ କଳି ରୋକିବା 

ପାଇଁ ଆଇନର ହେଲା ଦରକାର l

ଶିଶୁ କନ୍ୟା, ଯୁବତୀଙ୍କୁ ଅପହରଣ କରି 

ପୁରୁଷ ପଣ ଦେଖାଉଛୁ

ଏହା ନୁହେଁ ଜାଣ ମଣିଷ ପଣିଆ, କ୍ରୂର 

ମଣିଷର ମିଛ ସଂସ୍କୃତି ହୋଇଛି ।

ଏହି ଘୃଣ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ତ ଉଜୁଡା ଉଜୁଡା 

କୃଷ୍ଣଚୂଡା ରଙ୍ଗ ହଜାଇଛି କୁସୁମ ବାସ

ଜାଣ ଏହା କେବେ ଆଙ୍କିବନି ପ୍ରେମର 

ଚାରୁଚିତ୍ର ମଧୁକାଳେ ମଧୁମାସ ।

କର ନାହିଁ ତାକୁ ବନ୍ଦୀ, ଦିଅ ନାହିଁ ମିଥ୍ୟାରେ 

ଛନ୍ଦି, ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗର ଭାବନା ଯୋଗାଅ,

ଦିଅ ତା'ରେ ଶିକ୍ଷା, କର ହେ ସୁରକ୍ଷା,

ସମାଜରେ ସକଳ ସୁବିଧା ଦିଅ ।

ମାତୃଜାତି ସାରା ସଂସାରେ ହୋଇ 

ଏକାଠି ଦେଖାଅ ଶକତି ତୋ'ର,

ହୁଅ ସାବିତ୍ରୀ ଅବା ଦ୍ରୌପଦୀ, ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇ 

ଓ ପଦ୍ମିନୀ, ବିଶ୍ୱରେ ସମ୍ମାନ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କର ।

ଅପସଂସ୍କୃତିରେ ପୁରୁଷ ମନ କାହିଁକି ଅଵୁଝା 

ହେଉ ଖଳନାୟକ ସାଜୁଛୁ ଅବାଟେ ଧାଇଛୁ

ଦୟା, କ୍ଷମା, ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ ସୁଗୁଣ ଓ 

ବିବେକକୁ ହଜାଇ ରାକ୍ଷସ ସାଜୁଛୁ ।