ନାରୀ ସେ ତ ନାରାୟଣୀ

           

ନାରୀ ସେ ଅଟଇ ମାନବ ରୂପୀ ନାରାୟଣୀ

କେବେ ଝିଅ କେବେ ଭଗିନୀ କେବେ ସେ ସ୍ନେହମୟୀ ଜନନୀ  l

ନାରୀ ହିଁ ତ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ସୀମାହୀନ ସାଗର

ଉପସ୍ଥିତେ ଯା'ର ସଂସାର ସ୍ଥିତ ତୁଳନା ନାହିଁ ତାହାର    ା

ସେ ହିଁ ତ ମାଁ ସ୍ନେହମୟୀ ଠାକୁରାଣୀ

ଭାଷା କାହିଁ ବର୍ଣିବାକୁ ତା'ର ମମତାର କାହାଣୀ      ା

ଗର୍ଭରୁ ଯା'ର ସାରା ସଂସାର ହୋଇଛି ଜାତ

ତାହାରି ଲାଗି ହିଁ ତ ବଞ୍ଚି ରହିଛି ମାନ ଓ ମହତ       ା

ଝିଅ ରୂପେ ସିଏ ମହକାଇ ଦିଏ ବାପ ଘର 

ଝିଅ ରୂପେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପାଇ ଖୁସି କହିଲେ ନ ସରେ ବାପ ମାଆର ।

ଝିଅ ସେତ ଅଳି ଅଳି ଚାନ୍ଦ ମୂହେଁ ହସ ଖିଲି ଖିଲି

ସତ ଚେଷ୍ଟା କରେ ସଂସାରେ ହସ ଟିକେ ବୁଣିବ ବୋଲି     ା

ଦୂହିତା ସେ ତ ଦୁଇ କୂଳକୁ ହିତା

ବାନ୍ଧିଥାଏ ସଂସାରେ ନବ ସଂପର୍କର ସୂତା  

ଝିଅରୁ ବୋହୂ ହୋଇ ଯାଏ ଶାଶୂଘର

ସବୁ ପରିସ୍ଥିତେ ଭିଡି଼ ଅଣ୍ଟା ବନାଏ ସୁନାର ସଂସାର  ା

ହେ ମାନବ ଏତିକି ଅନୁରୋଧ ରଖ ଦୟାନିଧି ର

ସମ୍ମାନ ଦିଅ ନାରୀ ଜାତିକୁ କେବେ ଭ୍ରୂଣ ହତ୍ୟା ନ କର ା