ନାରଦଙ୍କ ପ୍ରହେଳି ଗଣିତ

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ମାର୍ଗେ ଦିନେ ନାରଦ ମହର୍ଷି l

ଯାଉଥିଲେ ବୀଣାବାଇ ହରିନାମ ଘୋଷି ll

ଦେବକାର୍ଯ୍ୟ ସାଧିବାକୁ ଚିନ୍ତା କରି ମନେ l

ପହଞ୍ଚିଲେ ଯାଇ ଭୋଜରାଜ ସନ୍ନିଧାନେ ll

ବୋଇଲେ କଂସ ବାବୁରେ କରୁଅଛୁ କିସ l

ଦେବତାମାନେ ଚିନ୍ତନ୍ତି ତୋର ସର୍ବନାଶ ll

ଦେବକୀ ଅଷ୍ଟମ ଗର୍ଭେ ସୁତ ନାଶେ ତୁହି l

କାରାବାସେ ରଖିଅଛୁ ଭଉଣୀ ଭିଣୋଇ ll

ପ୍ରଶଂସା ପାଇଁ ବାବୁରେ ବୁଦ୍ଧିକୁ ତୋହର l

ମୁଖରୁ ଭାଷା ବାବୁରେ ସ୍ଫୁରୁନାହିଁ ମୋର ll

ମାତ୍ର ଏକ କାର୍ଯ୍ୟ କଲୁ ବଡ଼ ଅଵିଵେକୀ l

ଚେତାଇ ଦେବାକୁ ବାବୁ ଆସିଛି ଏଠିକି ll

ଆଠଗୋଟି ସନ୍ତାନକୁ ମାରିବୁ ତୋ ପଣ l

ପ୍ରଥମେ ଛାଡ଼ି ତୁ ନାରାୟଣ ! ନାରାୟଣ !

କଂସ କହେ ମୁନିବର ଶତ୍ରୁ ମୋ ଅଷ୍ଟମ l 

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ମାରି କିଆଁ ଅର୍ଜିବି ଅଧର୍ମ !!!

ନାରଦ ହସନ୍ତି କହି ବାବୁ ଦୈତ୍ୟନାହା l

ଦେବତାଙ୍କ କୂଟ ତୁହି ବୁଝିଲୁନି ଯାହା ll

ଏମନ୍ତ କହି ସେ କାଟିଦେଲେ ଅଷ୍ଟଗାର l

କଂସକୁ ବୋଇଲେ ବାବୁ ବୁଝାଅ ଏଥର ll

ମୂଳରୁ ଗଣି ତୁ ବାବୁ ଆଠଆଡ଼େ ଗଲେ l

ଆଠଟି ଅଷ୍ଟମ ବାବୁ ହୋଇଗଲା ଭଲେ ll

ଲେଉଟାଇ ଗଣି ନିଅ ବାବୁ ଆଉ ଥରେ l

ଏକଟି ଅଷ୍ଟମ ପୁଣି ହେଲାନାହିଁ କିରେ !!!

କୋଉ ଅଷ୍ଟମର ବାଣୀ ଶୁଣି ଅଛୁ ଭାଇ l

ଅମରେ ମାରିବେ ବାବୁ ଏପରି ଭୁଲାଇ ll

ନାରଦ ପଢ଼ାଇ କଂସେ ପ୍ରହେଳି ଗଣିତ l

ନାରାୟଣ ଡାକି ଚଳି ଗଲେ ଶୂନ୍ୟପଥ ll

ଉଚ୍ଚାଟେ ସର୍ବସନ୍ତାନ ମାରିବ ବୋଇଲା l

ଏ ଭାବେ କଂସ ମରଣ ନିକଟ ଆସିଲା ll