ମଉଳା ଅପରାହ୍ନ

ଦୀର୍ଘ ସୁସୁପ୍ତିର      ତନ୍ଦ୍ରା ଛିନ୍ନ କରି

     ଅସ୍ତରାଗେ ଅପରାହ୍ନ,

ଗୋଧୂଳୀ ଲଗନେ    ବସାଏ ମଂଗନ

     ନିରେଖିଣ ମଲାଜହ୍ନ ॥

ଛାୟାକାନ୍ତ ଲୁଚି    ମୁଣ୍ତିଆ ପାହାଡେ

     ବିଦାୟ ବରଣ ମାଳେ,

ଛାୟାରାଣୀ ପଦେ    ବନ୍ଦନା ବାଢନ୍ତି

    ପଦାର୍ପଣେ ମହୀତଳେ ॥

ମୟୁରୀ ବରନା     ସଜାଡି ଦୀପାଳି

     ମାନସିକ ମନେ ଭଜେ,

ପ୍ରକୃତି କୁଂଜରେ    ଗୁଂଜେ ଗୁଂଜରଣ

     ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ ପାଉଁଜେ ॥

ଦୂର ବେଦଧ୍ୱନୀ    ଝଂକାରେ ଅବନୀ

      ସାଜିଛି ପବିତ୍ର ଗୁହା,

ଶୁଭ ଶଂଖନାଦେ      ପଗଡି ପିନ୍ଧିଛି

     ସଂଜୀବନୀ ପ୍ରାଣନାହା ॥

ବିପାକ ବେଦନା     କରଇ ବନ୍ଦନା

      ମୁହଁ ସଂଜେ ଲୁଚିଲୁଚି,

ମୁଗୁନି ପଥରେ      ଭାଗ୍ୟ ପରଖୁଛି

      ସାଜି ମହର୍ଷି ଦଧିଚୀ ॥

ପାପାଂକୁଶ ଦେହେ    ମଉଳା ସପନ

       ସଳିତାର ଅବଶେଷ,

କାଳ ମସିଣାରେ    ଗାଏ ରାମନାମ

        ଜୀବନର ଅଣଚାଶ ॥