ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ

ଅନନ୍ତ ଗଗନେ ଉଡି ବୁଲିବୁ ତୁ

      ମୁକ୍ତ କରିଦେଲି ତୋତେ,

ତୋ ନିଜ ଆତ୍ମୀୟ ଦେଖିବୁ ନୟନେ

       ଖୁସି ହେବୁ ମନେ କେତେ ।

କ୍ଷୁଦ୍ର ବିହଙ୍ଗ ତୁ ଧରିଛୁ ଦେହରେ

      ଉଡି ବୁଲିବାର ଶକ୍ତି,

ମନ ଆନନ୍ଦରେ ଉଡ଼ୁ ଆକାଶରେ

      ଧରି ନିତି କେତେ ସାଥି ।

ରାତି ହୋଇଗଲେ ଶୋଇଯାଉ ଲୁଚି

      କେଉଁ ଗଛଡାଳ ନିଡ଼େ,

ସୂରୁଜ ଉଇଁଲେ ନୀଳ ଆକାଶରେ

      ଉଡ଼ୁ ତୁ ମହାଆନନ୍ଦେ ।

ଥିଲୁ ମୋ ପାଖରେ ବନ୍ଦୀ ଜୀବନରେ

       ଦେଉଥିଲୁ ମୋତେ ଖୁସି,

କେତେ ଯତନ ମୁଁ ନେଉଥିଲି ତୋର

       ଆଦରରେ ଦିବା ନିଶି ।

ତଥାପି ମନରେ ଦୁଃଖ ଥିଲା ତୋର 

      ବୁଝୁଥିଲି ତୋତେ ଦେଖି,

ତେଣୁ ତୋତେ ଆଜି ମୁକ୍ତ କରିଦେଲି

       ହେବୁ ତୁହି ହସମୁଖୀ ।

ଉଡି ଉଡି ଯେବେ କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇଯିବୁ

       ଆସି ବସିବୁ ମୋ ଚାଳେ,

ତୋତେ ମୁଁ ଦେଖିବି ନୟନ ଭରି ମୁଁ

       ଆଶା ଭରେ ମନତଳେ ।

ଅଳପ ଦିନର ତୋ ସାଥେ ମମତା

       ଟାଣିଛି ଗଭୀର ରେଖା,

ଭୁଲିଯିବୁ ନାହିଁ ମୋତେ ତୁ ଜୀବନେ

       ଏଇ ଅନୁରୋଧ ସଖା ।