ମଥା ନଇଁଥାଉ

ଅହଙ୍କାରୀ ଗର୍ବୀ ତୁଚ୍ଛା ଫୁଟାଣିଆଁ ମଥା ଟେକି ବଡ଼କହେ,

ପଣ୍ଡିତ ସୁଜ୍ଞାନୀ ବିଖ୍ୟାତ ବିଜ୍ଞାନୀ ନିଜମଥା ନଇଁ ଦିଏ |

ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ସାଗର ଲହଡ଼ି ପାଦଛୁଇଁ ଦେଇଯାଏ,

ଫଳଭରା ବୃକ୍ଷ ଫୁଲଭରା ଲତା ନଇଁ ପଡ଼ି ରହିଥାଏ |

ଗର୍ଭଣୀ ଗାଈଟି ଧୀରେ ଧୀରେ ଚାଲେ ମଥାକୁ ତଳକୁ କରି,

ଅଜ୍ଞାନ ବାଛୁରି ଡିଆଁ ମାରୁଥାଏ ଭଲ-ମନ୍ଦ ନ ବିଚାରି |

କାଉଁରିଆ କାଠି ସବୁଠାରୁ ହୀନ ମଥାକୁ ନୂଆଏଁ ନାହିଁ,

ମୂଲ୍ୟବାନ ବେତ ସବୁଠାରୁ ଟାଣ ଭାଙ୍ଗିବନି ଯାଏ ନଇଁ |

ଧଳାମେଘ ଧାଏଁ ଆକାଶ ବୁକୁରେ ଦେଖାଇ ଛଟକ ଛଇ,

ଜଳଭରା କଳା ମେଘ ନଇଁପଡ଼େ ମାଟିର ପାଦକୁ ଛୁଇଁ |

ବନ୍ୟା ବାତ୍ୟାବେଳେ ମଥାକୁ ନୂଆଇଁ ଯେଉଁ ବୃକ୍ଷ ରହିଥାଏ,

ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ନାହିଁ ଭାସିଯାଏ ନାହିଁ ପୁଣି ଠିଆ ହେଇଯାଏ |

ମୂର୍ଖ ନଇଁବନି ଯୁକ୍ତି କରୁଥିବ ଜିତିଗଲି ଭାବୁଥିବ,

ଚତୁର ମଣିଷ ମଥାକୁ ନୂଆଇଁ ନିଜକାମ କରିନେବ |