ମୃତ ଜୀବନ

ଜୀବନର କଷଟି ପଥରରେ ଘଷିମାଜି ହୋଇ

ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ଵକୁ ହରେଇ ବସେ

ମୃତ୍ୟୁକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିବାକୁ ଚାହେଁ

କିନ୍ତୁ ମୃତ୍ୟୁ ପଛଘୁଞ୍ଚା ଦିଏ ।

ଅନ୍ଧାର ମୁଲକକୁ ନିଜର କରିବାକୁ ଚାହେଁ

ପାଖକୁ ଅତି ପାଖକୁ ଚାଲିଯାଏ

ପଦ୍ମ ଘୁଞ୍ଚିବା ସମ ଆଲୋକ ପାଇ

ନୂତନ ସକାଳ ଜନ୍ମ ନିଏ ।

କାହିଁକି କେମିତି କେଜାଣି ଜାଣିପାରେନା

ବୁଦ୍ଧି ବିପରୀତ ବାମ ହୁଏ

ହାରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିବସେ ଯେବେ

ହାତ ପାହାନ୍ତାରେ ମିଳିଯାଏ ।

ଚାହେଁନି ଆଉ ବାନ୍ଧି ହେବାକୁ ବିଶ୍ଵାସରେ

ନିଃଶ୍ୱାସକୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵମୁଖ କରିଯାଏ

ନିଜକୁ ନିଜେ ଘୃଣା କରି ନିଜକୁ ଦଣ୍ଡ

ଦେବାକୁ ସତବାର ଚେଷ୍ଟା କରେ ।

ବିଫଳତା ଜୀବନେ ଆଶାର କିରଣ

ଯେବେ ପ୍ରତିଭାତ ହୁଏ

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବଞ୍ଚି ବଞ୍ଚି ମରିବାର

ମିଛ ଅଭିନୟ ଦେଖାଦିଏ ।

ନିଜ ଶବକୁ ନିଜେ ବୋହି ଚାଲେ

ଶେଷ ନିଃଶ୍ୱାସ ପାଉଁଶ ହେବା ଯାଏଁ

ଅପେକ୍ଷା କେବଳ ସେଇ ଶେଷ ଚିତା

ମୃତ୍ୟୁ ବେଳେ ଯାହା ଜଳିଥାଏ ।