ମରିନି ମହିଷାସୁର

ଆଶ୍ଵିନ ମାସରେ ଅତି ସରାଗରେ ଆସିଥିଲୁ ଅବତରି

ନଈ ପଠା ଧାରେ କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲ ହସୁଥିଲା କିରିକିରି ।

ନବ ଦିନ ଧରି ନାନା ଉପଚାରେ ପୂଜିଲେ ଅତି ଭକ୍ତିରେ

ଘଣ୍ଟଘଣ୍ଟା, ଭେରୀ, ମୃଦଙ୍ଗ, ବାଇଦ କମ୍ପିଗଲା ତିନି ପୁରେ ।

ବିଦାୟର ବେଳା ନିକଟ ହୋଇଲା ବାହୁଡ଼ିବୁ ନିଜ ସ୍ଥାନେ

ଦେଖିନୁ କି ମାଆ ଅସୁର ଉତ୍ପାତ ସରିନାହିଁ ଏ ଭୁବନେ ?

ନଅ ଦିନ ଖାଲି ନାରୀର ସମ୍ମାନ ଅବଶିଷ୍ଟ ପରିତ୍ୟକ୍ତା

ନବ ଉନ୍ମାଦନା ନ ଦେଖେ ଅବନୀ ହୁଏ କନ୍ୟା ଭ୍ରୁଣହତ୍ୟା ।

କର୍ମ କ୍ଷେତ୍ରେ ଅବା ଗ୍ରାହସ୍ଥ୍ୟ ଜୀବନେ ସହେ ନିତି ଉତ୍ପୀଡ଼ନ

ହୋଇନି କି ମାଆ ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ଅଥବା ସାଜିଲୁ ପାଷାଣ !

ଖୋଲି ଦେଏ ତୁହି ତୃତୀୟ ନୟନ ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପନ ନିମିତ୍ତ

ଖଡ୍ଗ ଖପ୍ପର ତୋଳି ନେଏ ମାତା ଦୁରାଚାରୀ କରି ନିହତ ।

ଦୁର୍ଗତି ନାଶିଣ ଦୁର୍ଗତିନାଶିନୀ  ଦେଇ ଯାଅ ଉପହାର

ଅନ୍ତର  ନୟନେ  କର ଦୃଷ୍ଟିପାତ ମରିନି  ମହିଷାସୁର...।।