ମରୀଚିକା
ମରୀଚିକା


ତୁମେ ଦୂର ଦିଗବଳୟେ ଅସ୍ପଷ୍ଟ
ଧୂସରିତ ଜଳରାଶି
ମୁଁ ଧରା ପରେ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ପଥିକ ।
ତୁମେ ଆକାଶର ଭସାମେଘ ଧାରେ
ଧୃତ ମାୟାବୀ ବିଜୁଳି
ମୁଁ ଅପେକ୍ଷା ରତ ଅଧିର ଚାତକ ।
ତୁମେ ରୂପ-ସମ୍ଭାରର ସଲିଳ କୁନ୍ତଳ
ସରଗର ରମ୍ୟ ପରୀ
ମୁଁ ରକ୍ତ ମାଂସ ଧାରି ସମ୍ଭୋଗି ସଂସାରୀ ।
ତୁମ ପଥ ଧରି ମୟାକୁ ଆବୋରି
ରିକ୍ତତା ଲଭଇ ନିତି-
ନିତି ହୁଏ ସରି-ନାହିଁ ନିବୃତ୍ତି ।
rong>ଚତୁର୍ଦିଗେ ମୋର ଆଖି ସୀମାନ୍ତରେ ଯେଣେ ଦେଖେ ଦିଶିଯାଏ ତୁମରି ଆଖିର ଇସାରା ଧାର । ହେ ରୂପବତୀ ନବୀନ ଲଳନା କରନାହିଁ ଆଉ ଛଳନା ତୁମ ପ୍ରେମେ ପାଗଳ ମୁଁ ପ୍ରଜାପତି । ଥରେ ଆସି ପାଶେ ଧରା ଦିଅ ମୋତେ କୋଳେଇ ନିଅ ତୁମେ ମାୟାକୁ ରଚାଇ ଦିଅନାହିଁ ଶାସ୍ତି । ତୁମରି ପ୍ରେମରେ ମତୁଆଲା ମୁହିଁ ଆବୋରି ନିଅ କୋଳେ ତୁମ ଦେହେ ମିଶି ପାଇବି ମୁଁ ମୁକ୍ତି ।