ମରୀଚିକା

ମରୁ ମରୀଚିକା ଦିଶୁଥାଏ ପାଶେ 

ଗଲେ ଘୁଞ୍ଚି ଯାଏ ଦୂରେ  

ସେପରି ଆମର ଆଶା ଅସୁମାରୀ 

ମନେ ଭ୍ରମ ସୃଷ୍ଟି କରେ l

ଗୋଟେ ଆଶା ଯେବେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ 

ନୂଆ ଆଶା ପୁଣି ଜାଗେ  

ନୂଆ ନୂଆ ଆଶା କେତେ ଉଙ୍କି ମାରେ 

ମନର ସେ କେଉଁ ଭାଗେ l

ବ୍ୟର୍ଥ ଆଶା ମନେ ପୋଷଣ କରିଲେ 

କେବେ ହୁଏ ନାହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ  

ମରୀଚିକା ପରି ଦେଖାଏ ସପନ 

 ଫଳ ହୋଇଥାଏ ଶୂନ୍ୟ l

ଭ୍ରମିତ ମନଟା ଧାଇଁ ବୁଲୁଥାଏ 

ମାୟା ମିରିଗର ପଛେ  

ଏଇଠି ଥାଇ ସେ ଏଇଠି ନଥାଏ 

କାହିଁ ଦୂରକୁ ସେ ଘୁଞ୍ଚେ l

ଅଯଥାରେ ମନେ ବ୍ୟର୍ଥ ଆଶା ସବୁ 

ପୋଷଣ କରନା କେବେ  

ଯେତିକି ପାରିବା ସେତିକି ରେ ଆମେ 

ଶାନ୍ତିରେ ରହିବା ଭବେ l

ଆକାଶ କଇଁଆ ଚିଲିକାର ମାଛ 

ସଂଯୋଗ କି କେବେ ହୁଏ  

ସେହି ପରି ମନେ ଅଯଥା ସପନ 

ସପନରେ ରହି ଯାଏ l

ଯଶ ସନମାନ ଲୋଭ ମୋହ ଆଦି 

ପଛରେ ଗୋଡ଼ାଅ ନାହିଁ  

ବୃଥା ଆଶା କରି ଅତୃପ୍ତ ଜୀବନେ 

ଶାନ୍ତି କୁ ହଜାଅ ନାହିଁ l

 ଅତ୍ୟଧିକ ଆଶା ମାନବ ଜୀବନେ 

ବୃଥା ସପନ ଦେଖାଏ  

କାମନା ବିନାଶ ଦୁଃଖର ବିନାଶ 

ବୁଦ୍ଧ ବାଣୀ ଏହା କହେ l

ଯେତିକି ମିଳିଛି ସେତିକି ପାଇକି 

ଶାନ୍ତିରେ ରହିବା ଶିଖ  

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖରେ କୃତଜ୍ଞ ରହିବା 

ଜୀବନର ହେଉ ଲକ୍ଷ୍ୟ l