ମୋତେ ଜଣାଥିଲା

ଜାଣିଥିଲି ତୁମେ ମିଛ ଭାବିବ

ମିଛେଇ ବୋଲି ସମ୍ବୋଧନ କରିବ

ତୁମେ ଜାଣ 

ଏତେ ଛୋଟ ଶବ୍ଦ 

ମୋତେ କେତେ କଷ୍ଟ ଦିଏ

କାହିଁକି କହିବି,

ମୁଁ ତୁମକୁ ଅପେକ୍ଷା କରେ ବୋଲି ?

ତୁମ ସହ ସମୟ ବିତାଇବା ଭଲ ଲାଗେ ବୋଲି ।

ମାେ ଅସହାୟତାକୁ 

ସମାଲୋଚନା କରିବା କେମିତି ଗ୍ରହଣ କରିବି

ତୁମେ ତ ନିକିତିରେ 

ତଉଲିବା ଜାଣ;

ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ ,ଭାବାବେଗକୁ

ରୂପ ଗୁଣକୁ , ଉଚ୍ଚା ନିଚା ସ୍ଥାନ କାଳ ପାତ୍ରକୁ ।

ମୁଁ ଅବୁଝା ନୁହେଁ ,

ବାଆଁରା ଚଢ଼େଇ ବୋଲି

ନିଜକୁ ସମ୍ବୋଧନ କର ନିଜକୁ

ମୁଁ ମାତ୍ର ତୁମ ପାଦର ଶିକୁଳିକୁ

ସ୍ପଷ୍ଟ ରୂପେ ଦେଖି ପାରେ

ତୁମ ସ୍ପର୍ଶକାତର ପଣିଆକୁ ।

ହଁ ଜାଣି ରଖ ,

ଭଲ ପାଏ ବୋଲି

ଖୋଲି କୁହେ ତୁମକୁ

କବିତାରେ ଲେଖି ଦେଇଛି ।

ଜାଣିଛି ପଢ଼ି ସାରି ,

ହସି ଦେବ ଆଉ କହିବ ମିଚ୍ଛେଇ

ଅବଶୋଷ ତ ରହିବ ତୁମର ମୋତେ ନ ପାଇବାର ।

ସମୟ ମିଳିଲେ ତୁମକୁ,

ମୋ ଭିତରର ସବୁ ଅଭାବବୋଧକୁ

ମିଶେଇ ଦେଖିବ ;

ସେଠି ଦଲକାଏ ଶାନ୍ତି ବହୁଛି କି ନାହିଁ

ନିଶ୍ଚୟ କହିବ ?

ତୁମ ପାଇଁ ଜାଗା ଖଣ୍ଡେ

ସୁରକ୍ଷିତ ଅଛି କି ନାହିଁ ତଦାରଖ କରି ନେବ ।