ମୋ ସୁନା ମୀନା

କେ କହେ ତାକୁ ଶୁଆ

ସେ ତ ନିରୀହ ଛୁଆ

           ରଖିଲି ନା ମୁଁ ମୀନା

           ସେ ତ ମୋ ସୁନା ମୀନା  ।

ତାର ସେ ସୁମଧୁର ସ୍ୱର 

ମନ କିଣେ ସତେ ମୋର

            ଗ୍ରହଣ କଲି ପୁତ୍ରୀ ରୂପେ ମୋର

            ନୂଆ ସଦସ୍ୟ ସେ ମୋ ପରିବାରର |

କହିବା ଶିଖୁଛି ସେ

ମା' ମା' ଡ଼ାକୁଛି ସେ

           ଡ଼ାକୁଛି କେବେ ବା ବା ତ କେବେ ଭାଇନା

           ସେ ପରା ମୋ ସୁନା ମୀନା ମୋ ସୁନା ମୀନା |

କେ କହେ ସେ ତ ପକ୍ଷୀଟିଏ

ହେଲେ ପବିତ୍ର ତା' ମନଟିଏ

             ଯେବେ ମୁଁ ପଚ଼ାରେ ତୁ କିଏ

             ଉତ୍ତର ଦିଏ ମୁଁ ତମ ଝିଅଟିଏ      |

ଯେବେ ସେ ଘରକୁ ମୋର ଆସିଲା

ମନ ବଗିଚ଼ାରେ ଆନନ୍ଦ ଗୋଲାପ ଫୁଟିଲା

             ମଣିଷ-ପକ୍ଷୀ ମନ ମିଶିଲା

             ଏ ତ ଯୁଗ ଯୁଗର କାହାଣୀ ଥଲା   |

ମଜାକରେ ମୁଁ କହେ ତୁ ନଟି

ଆନନ୍ଦରେ ସେ କହେ ମୁଁ ବ୍ୟୁଟି

               ତା'ରି ଖୁସିରେ ଆମର ଖୁସି

               ସେ ତ ଆମ ସୁନା ଝିଅଟି      |