ଜୟକର

କଳିଟିଏ ଫୁଟିବାକୁ ଚାହିଁ ବୃନ୍ତରେ ଝୁଲୁଛି

କେମିତି କାହାକୁ ବିଶ୍ୱାସ କରିବ ସେ?

କିଏ ତାକୁ ଭରସା ର ହାତ ବଢ଼ାଇବ,

ଆହା କେତେ ମାସୁମ୍ ଦିବ୍ୟତା ରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ।

ଅନ୍ତର ଜ୍ୱାଳା ରେ ମ୍ରିୟମାଣ ହୋଇ ଯାଏ,

କେହି କାଳେ ଦଳି ଚକଟି ଦେବନି ତ?

ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ଟିଏ ହୋଇ ଫୁଟିବା ଆଗରୁ,

ବୃନ୍ତରୁ ଛିଣ୍ଡାଇ କେଉଁ ବୁଦାମୂଳେ ଫିଙ୍ଗିବକି।?

ମୁଁ ଫୁଲ ହୋଇ ବାସ ବିସ୍ତାରିବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳ ।

ଅମୃତ ସୃଷ୍ଟିର ଦିବ୍ୟ ଆଧାର ମୁଁ,

ଅଭିଶପ୍ତା ହେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ ମୋର ।

ହେ ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଭରସା ସମ୍ପଦ,

ମାନବିକ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ହଜିଯିବ କି?

ନା ନା ତୁମେ ହଜିଲେ ସୃଷ୍ଟି ଧ୍ୱଂସ ହେବ।

ଏକଥା ଜାଣି ବି ତୁମକୁ କିଏ ହଜାଇବ?

ସେ ମହକିତ ମହକକୁ ସତକୋଟି ପ୍ରଣାମ ।

ହେ ବିଶ୍ୱାସ ଓ ଭରସା ମହାନ ଉତ୍ସ,

ପ୍ରତି ହୃଦୟକୁ ଜୟକର ତୁମେ ଜୟକର।