କୁହୁକ ରାତିର ସୂର୍ଯ୍ୟସ୍ତ

ଗୋଧୂଳି- ସଂଧ୍ୟାର ଗୃହ ଫେରନ୍ତା ଗ୍ରାମ୍ୟ- କିଶୋରୀ

ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀର ନିତ୍ୟନୈମତିକ କାର୍ଯ୍ୟଧାରା

ଓଁ କାରର ଝିଝି ଶବ୍ଦ-

ବଂଗ ବେଗୁଲୀ ରମଣ

ଝରା ଶେଫାଳୀର ମୃଣ୍ମୟୀ ମାୟା

ଏକ ମାୟାବିନୀ, କୁହୁକିନୀ ରାତିର ଆସଂତ୍ରଣ

ମାଟିର ନୁହଁ- ମାଂସର ଆମନ୍ତ୍ରଣ

ସାତରୁ ସତୁରୀ- ଅଲାଜୁକ ସାବଧାନ

ନୀଳତୃଷାର ମାୟା ମୋହଭରା ଆକର୍ଷଣ

ଚତୁର୍ଦିଗେ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ନୀଳଜହରର ପରିବେଶ

ଏ ରାତିର ଶେଷ କେବେ ? ଅଜଣା ଶିକାରୀର

ନାଗଫାଶରେ ଆବଦ୍ଧ ଅଭିଯାତ୍ରୀ ଅଭିମନ୍ୟୁ

ପଥଚ୍ୟୁତ, ଅବସନ୍ନ ଶରୀର- ନିର୍ବେଦ

କାହିଁ ସେ ମଧୁଷରା ସୁରଭୀ ? ଯିଏ ଦେବ

ସଂଜୀବନୀ ଭରା ଅଫୁରନ୍ତ ପ୍ରାଣ ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ

ଅଂଧଗଳିର ଅତ୍ୟାଚାରରୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି କାହିଁ ?

କୁହୁକ ବଂଶୀ ସ୍ଵନରେ କିଏ ଡାକି ଆଣିଲା ସୂର୍ଯ୍ୟସ୍ତ

ବିଦାୟୀ ସୂର୍ଯ୍ୟକୁ ସମର୍ପି ପାରିଲିନି ଆଞ୍ଚୁଲାଏ ପାଣି

ଅସ୍ତାଚଳ ଗ୍ରାମୀ ସୂର୍ଯ୍ୟକୁ ଦେଉଛି କଥା

ଆଣିବି ଏ କୁହୁକ ରାତିର ଅନ୍ତ ଅନୁପ୍ରାସଭରା ସୂର୍ଯ୍ୟସ୍ତ

ଦୂର ଦିଗବଳୟ ସ୍ପର୍ଶୀ ଜୁଆରରେ-

ସୃଷ୍ଟି ଶୀଳତାର ଅପରାହ୍ନରେ ।