ଦୁର୍ଲଭ ଜୀବନ

ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ଜୀବନ ଏ ମଣିଷ ଜନ୍ମ ହେଜୁଥାଅ ମନେ ନିତ୍ୟ

ଉନ୍ମୁକ୍ତ କରିଣ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଚେତନାକୁ  ଲଭିଜିବା ଅମରତ୍ୱ

ସୁଖଶାନ୍ତି ପ୍ରୀତି ଅରଜିବା ପାଇଁ ସମାଜର କର ହିତ

ଆତ୍ମସ୍ୱାର୍ଥ ଭୁଲି ପରସେବା କଲେ ସେହି ହେବ ବଡ଼ ବିତ୍ତ ।

ସଂସାରକୁ ଆସି ସୁଖ ପଛେ ଧାଇଁ ଚାଲିଯିବ ଯେବେ ଜୀଵ

ନେଇଯିବ କିବା ସାଙ୍ଗରେ ସମ୍ପଦ କରୁଅଛ ଏତେ ଲୋଭ

ଆସିଛ ଏକାକୀ ଫେରିବା ଏକାକୀ ସଂଗେ ଯିବ ପୁଣ୍ୟଧର୍ମ

ସଭିଙ୍କ ହୃଦୟେ ରହିଯିବ ସ୍ମୃତି କରିଥିଲେ ସୁକରମ ।

ମିଛ ମୋହମାୟା କପଟ ଛଳନା ଅଦୃଶ୍ୟର କରେ କ୍ଷତି

ମିଳେନା ଆଶିଷ ମିଳେ ଅଭିଶାପ ନିରୀହ ଆଖିର ତାତି

ଆଶା କବଳିତ ମଣିଷ ଜୀବନ ଶାନ୍ତି କି ପାଇଛି କୁହ

ସରଗର ସୁଖ ସରଳ ଜୀବନେ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଆମ ଦେହ ।

ଅନ୍ତର ଜ୍ଞାନକୁ ଉଜ୍ଜୀବିତ କରି ବାଣ୍ଟିଦେବା ସଂସାରରେ

ଜନମ ସାର୍ଥକ ହୋଇବ ଆମର ଦୁଇଦିନ ଜୀବନରେ ।