ମୋ ରାଜ୍ୟ ଐତିହ୍ୟ ଗାଥା

ଏଇ ମୋ ଉତ୍କଳ ଭୂଇଁ

ପୂରୁବ ଗରିମା ଗଉରବ ଗାଥା

କହିଲେ ସରିବ ନାହିଁ ॥

ଗଙ୍ଗା ଠାରୁ ଗୋଦାବରୀ

ମୋ ରାଜ୍ୟର ସୀମା ବ୍ୟାପି ଥିଲା ଦିନେ

ଐତିହ୍ୟ ତା ଅସୁମାରୀ ॥

ମୋ ରାଜ୍ୟ ସାଧବ ପୁଅ

ନୌବାଣିଜ୍ୟ ପାଇଁ ଯାଉଥିଲା ଦିନେ

ନ ଡରି ସାଗର ସୁଅ ॥

ମୋ ରାଜ୍ୟ ପଥର ଶିଳ୍ପୀ

ପଥରେ ଦେହରେ ଫୁଟାଇ ଯାଇଛି

ଅପୁର୍ବ ସେ କଳା କୃତି ॥

ସେ କଳାର ମୂକ ସାକ୍ଷୀ

ଭଗ୍ନ କୋଣାରକ ଠିଆ ହୋଇଅଛି

ଦେଖି ଲାଖିଯାଏ ଆଖି ॥

ପୁରାତନ ବୌଦ୍ଧ କୀର୍ତ୍ତି

ଗିରି ଗୁମ୍ଫା ଆଉ ଶିଳା ଦେହେ ଲେଖା

ଜଗାଏ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି ॥

କ୍ଷେତ୍ର ସେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ

ବିଜେ ଜଗନ୍ନାଥ ଜଗତର ନାଥ

ନାମ ନୀଳାଚଳ ଧାମ ।

ନୀଳାଚଳେ ଜଗନ୍ନାଥ

କାହିଁ କେଉଁ କାଳୁ ଚାଲିଆସୁଅଛି

ଦେଖୁଛି ସାରା ଜଗତ ॥

ସାରା ରାଜ୍ୟେ ତୀର୍ଥ ସ୍ଥାନ

ଭରି ରହିଅଛି ଦେବାଦେବୀ କ୍ଷେତ୍ର

ଦେଖିଲେ ପୂରଇ ମନ ॥

ମୋ ରାଜ୍ୟ ପାଇକ ପୁଅ

ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ କରିଥିଲା ଦିନେ

ବିଦ୍ରୋହ ଇଂରେଜ ସହ ॥

ମୋ ରାଜ୍ୟ ଐତିହ୍ୟ ଗାଥା 

ଯେତେ ଶୁଣଥିବ ସେତେ କହୁଥିବି

ସରିବ ନାହିଁ ସ କଥା ॥