ମୋ ପୁଅ ବି ନିଜର ନୁହେଁ

ଦୁଃଖ ଆଉ କିଏ ବା ବୁଝିବ

ଜୀବନର ସାୟାହ୍ନରେ ସୁଖ କିଏ ଦେବ?

ପେଟରେ ସହିଲି ପିଠିରେ ସହିଲି

କିଏ ଜାଣିଥିଲା ବୁଢୀକାଳେ ମୋତେ

ଭୋକ ସହିବାକୁ ହେବ I

ଗୋଟିଏ ପୁଅ ମୋ ଝିଅଟିଏ ନାହିଁ

ଭାବିଥିଲି ଦେବ ସୁଖ

ପୁଅ ବାହାକରି ବୋହୁ ମୁଁ ଆଣିଲି

ଆରମ୍ଭ ହେଲା ମୋ ଦୁଃଖ I

ବେ।ହୂର ବୁଦ୍ଧିରେ ଭିନ୍ନକଲା ପୁଅ

ଅଲଗା ରାନ୍ଧି କି ଖାଏ

ଭଲ ମନ୍ଦ ଯାହା ଘରକୁ ଆଣଇ

ଶଶୁର ଘରକୁ ଦିଏ I

ମଲା ଗଲା ହୋଇ ବୁଢା ମୋ ପଡିଛି

ଔଷଧ ପାରୁନି ଦେଇ 

ଜରି ଗୋଟାଇ ମୁଁ ଯାହା କିଛିପାଏ

ବୁଢାକୁ ମୋ ଦିଏ ଖୋଇ I

ଅଧିକା ଦିନ ମୁଁ ଭୋକରେ ଶୁଅଇ

ପେଟେ ଦେଇ ଓଦା କନା

ମୋ ଦୁଃଖକୁ ଅବା କିଏ ସେ ବୁଝିବ

ଅନୁଭବି ଟିଏ ବିନା I