ମୋ ପ୍ରେରଣା

ମତେ କି ଜଣା ଥିଲା

ଶବ୍ଦର ଖେଳ ଆଉ

ଭାବର ଯେତେ ସବୁ ଭାବାର୍ଥ ?

ଗଢି ତ ନ ଥିଲି 

କେବେ ମୁଁ

କାଗଜ କଲମ ସହ

ଏମିତି ଏକ ନିଆରା ସଂପର୍କ 

ତୁମେ ଯେବେ ଦେଲ 

ଉପହାର କେବଳ

ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ"ପ୍ରେମ"ର

ଶବ୍ଦାୟିତ ହେଲା 

ମୋ ସମଗ୍ର ପୃଥିବୀ ,

ମୁକ୍ତି ପାଇଗଲେ

ମୋ ଅନ୍ତରେ ଥିବା

କାରାବାସ ଭୋଗୁଥିବା ଶବ୍ଦସବୁ

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି

ଶବ୍ଦର ମୋତି ସାଉଁଟି

କଲମ ମୁନରେ ଗୁନ୍ଥି

ମୁଁ ଲେଖିଚାଲିଲି

ଗୋଟିଏ ପରେ ଗୋଟିଏ କବିତା ।

ସବୁ ଶବ୍ଦ,ସ୍ମୃତି

କାଗଜ,କଲମ,କବିତା

 ଏବେ ମୋ ପାଖରେ

କେବଳ ଏ "ତୁମେ"ଶବ୍ଦର

ଅଭାବ ମତେ ସବୁବେଳେ ଘାରେ ।

ତଥାପି ମୁଁ ଲେଖୁଛି, ଲେଖୁଥିବି

ତୁମେ ପାଖେ ଥାଅ କି ନ ଥାଅ

ତୁମେ ଯାହା ଦେଲ

ପ୍ରେମ,ପ୍ରତାରଣା

ହସ, ଲୁହ

ମାନ, ଅଭିମାନ

ସବୁକୁ ସହୃଦୟେ ଧରି,

ଆଉ ତୁମେ ଥିଲ,ଅଛ,

ରହିଥିବ  ସବୁଦିନେ

ମୋ ସବୁ ଲେଖା ପଛରେ

ଅଦୃଶ୍ୟ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ 

ପ୍ରେରଣା ହୋଇ ॥