ମୋ ଜୀବନର ସଂଘର୍ଷ

ଛୋଟ ବେଳରୁ ହିଁ ଜୀବନେ ମୋର

ଥିଲା ବଡ ଅଭିିଳାଷ,

ଦେଖି ଥିଲି ମୁହିିଁ ଅନେକ ସପନ

କରି ଥିଲି କେତେ ଆଶ ।

ଜୀବନରେ କିଛି କରିବା ପାଇଁ କି

ଲକ୍ଷ ରଖି ଥିଲି ମୁହିଁ,

ବଡ ଲକ୍ଷ ନେଇ ଗତି କରୁଥିଲିି

କାଳ ଯାଉଥିଲା ବହି ।

ମନେ ଭାବିଥିଲି ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷା ଲଭି

ଲକ୍ଷ ସ୍ଥଳେ ପହଞ୍ଚିିବି,

ପିତାମାତାଙ୍କ ସମସ୍ତ ଇଚ୍ଛାକୁ

ନିଶ୍ଚେ ପୂରଣ କରିବି ।

ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ନିଜେ ପ୍ରେରଣା ସାଜିବି

ସପନ ମୋ ପୂରା ହେବ,

ବାପା ମାଆଁଙ୍କର ଦୁଃଖ ଚାଲିଯିବ

ସୁଖ ଦିନ ଆସିିଯିିିବ ।

ହେଲେ କ'ଣ ହେବ ସବୁ ଇଚ୍ଛା ମୋର

ପାଣିରେ ମିଳେଇ ଗଲା,

ଭାବିଥିଲି ଗୋଟେ ହେଲା ଆଉ ଗୋଟେ

ସବୁ ଧୂଳିିସାତ ହେଲା ।

ପଢିବାକୁ ମନେ ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ମଧ୍ୟ

ବାଧକ ସାଜିଲା ଅର୍ଥ,

ପାଠ ପଢରେ ମୋ ଡୋର ବନ୍ଧା ହେଲା

ପରିଶ୍ରମ ହେଲା ବ୍ୟର୍ଥ ।

ପାଣିର ଫୋଟକା ପରି ଫାଟି ଗଲା

ସୁନେଲି ସପନ ମୋର,

ଅଧପନ୍ତରିିିଆ ହେଲା ମୋର ଶିକ୍ଷା

ସବୁ ହେଲା ଛାରଖାର ।

ଘର ଲୋକଙ୍କର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଭାଙ୍ଗି ଗଲା

ମନେ ଦୁଃଖ ଭରି ଗଲା,

ମୋର ଏହିପରି ଦଃଖ ଦେଖି ତାଙ୍କ

ମନ ବି ଉଦାସ ହେଲା ।

ଶେଷ ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ଛୋଟ ଚାକିରିଟେ

ସୌଭାଗ୍ୟକୁ ପାଇ ଗଲିି,

ତାକୁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଅବଦାନ ଭାବି

ଗ୍ରହଣ ମୁଁ କରିନେଲି ।

ଏବେ ମୋ ନିଜକୁ ବୁଝାଇ ଦେଇଛି

ଦୁଃଖେ କଷ୍ଟେ ଚଳିଯିିିବି

ଏହା ବିଭୁୁୁଙ୍କର ଇଚ୍ଛା ଭାବି ନିଜ

ଜୀବନ ବିତାଇ ଦେବି ।