ମୋ ଜୀବନ ତୁମ ହାତେ

ସୁସ୍ଥ ବଳିଷ୍ଠ ସୁନ୍ଦର ଯବାନ ଯୁବକ

ଲୋଡ଼ୁଛି ଧରଣୀ ଯିଏ ଲିଭାଇବ ଶୋକ ।

ତାହାର ସୃଷ୍ଟି କାରକ ସଂଜୀବନୀ ସୂତ୍ର

ଯାହାର ହାସ୍ତରେ ନ୍ୟସ୍ତ ସେତ ବୈଦ୍ୟ ପୁତ୍ର ।

ରିଷ୍ଟ ଖଣ୍ଡନ ପାଇଁକି ସମସ୍ତ ବିଶ୍ଵାସ

ମନ ପ୍ରାଣ ଢାଳି ହୁଏ ଅନ୍ତରୁ ଆଶ୍ବସ୍ତ ।

ଈଶ୍ଵର ସମାନ ପୂଜେ ତାଙ୍କ ପାଦ ଦୁଇ

ଜୀବନ ରଖିବା ପାଇଁ ନେହୁରା ହୁଅଇ ।

ଭୂଲି ଯାଏ ସୁଖ ଶାନ୍ତି କିଏ ଜନ୍ଥଦାତା

ବୈଦ୍ୟରାଜ ଏକ ମାତ୍ର ଭାଗ୍ୟର ବିଧାତା ।

ସେ ବିଶ୍ଵାସକୁ ହୃଦେ ରଖି କର୍ମେ ଅଗ୍ରସର

ସଫଳତା ଦିଏ ତୃପ୍ତି ସୁଧାଠୁ ମଧୁର ।

ଧନ୍ୟ ହୋଇଛି ଆଜି ଭାରତେ ଜନମି

ଜୀବନ ଦାୟକ ପାଦେ ଚକ୍ଷୁ ଯାଏ ନମି ।

ଦୀର୍ଘଜୀବି ହୋଇ ଥାନ୍ତୁ ଯେତେ ଡାକତର

ତାଙ୍କ ଅବଦାନ ହେଉ ଜନ ହିତକର ।