ମୋ ଗାଁ

ମୋ ଗାଁ ମୋ ପାଇଁ ସରଗଠୁ ବଡ଼

ତା' ମାଟି ଅଟେ ଚନ୍ଦନ ,

ତା' କୋଳେ ବଢିଛି ଅତି ଆଦରରେ

ତା' ପାଇଁ ଦେବି ଜୀବନ ।

ସବୁଜିମା କ୍ଷେତ ତା ଦେହେ ଶୋଭିତ

କୁଳୁ କୁଳୁ ବହେ ନଈ ,

ପକ୍ଷୀ କାକଳିରେ ମୋ ମନ ନାଚେରେ

ନିତି ତା ପାଦ ଚୁମଇ ।

ମୋ ଆଖି ସପନ ତା ଦେହ ଜୀବନ

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ତାର କିଛି ,

ତା ଦେହ ବାସନା କରେ ଆନମନା

ରହି ନ ପାରେ ମୁରୁଛି ।

ତା ଦେହକୁ ଛୁଇଁ ଗଡିଯାଏ ମୁହିଁ

ପବିତ୍ର ଅଟେ ତା ଦେହ,

ଖିଲି ଖିଲି ହସ ତା ଓଠେ ଦେଖିଲେ

ଭୁଲିଯାଏ ସବୁ କୋହ ।

ତାହାର ଉନ୍ନତି କାମନା ମୋହରି

ଖୁସିରେ ରଖିବି ତାକୁ ,

ଦେଇ ବଳିଦାନ ରଖିବି ତା ମାନ

ରକ୍ଷା କରିବି ତାହାକୁ ।