ମୋ ଦେଶ କାହାଣୀ

ଏହି ଭାରତର ଅଧିବାସୀ ମୁହିଁ,

ଭାରତ ମୋହରି ଦେଶ ।

ଜନମ ମାଟିକୁ ସତ ପ୍ରଣାମ ମୋ,

କାହାଣୀ ତାର ଅଶେଷ ।।

ମୋ ଦେଶ କାହାଣୀ ଅତୀବ ନିଆରା,

ନିଆରା ପାଣି ପବନ ।

ପବିତ୍ର ଭୂମିତା ଦେଵ ତୁଲ୍ୟ ଅଟେ,

ଦେଖାଏ ନୂଆ ସପନ ।।

ଏହି ଦେଶ ବଣ ନଦୀ ନାଳ ଗିରି,

ମନଲୋଭା ପରିବେଶ ।

ବିହଙ୍ଗ କାକଳି କୃଷକର ଅଳି,

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭାରତ ଦେଶ ।।

ଦେଶର ଅବଧି ଦୁଇ ଗୁଣା ଖାଦ୍ୟ,

ଦେଶରେ ହୁଏ ପ୍ରସ୍ତୁତ ।

ଭୁକା ରହିଥାନ୍ତି ଅନେକ ଦୈନିକ,

ଫିଙ୍ଗେ ଧନୀ ଲୋକ ଭାତ ।।

ବିନା କାରଣରେ ବୃହତ ବୃକ୍ଷକୁ,

କାଟି ଦେଇ ଭୀମ ଜନ ।

ଗଢି ତୋଳି ଥାନ୍ତି ପଥ, ଅଟ୍ଟାଳିକା,

କାରଖାନା ପାଇଁ ମନ ।।

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ବଂଶ ଲୋପ ପାଇ ଯାଏ,

ମାନବ ପିପାସା ପାଇଁ ।

ନିରୀହ ମାଉଁସ ଲାଳସାର ବସେ,

କଳୁଷିତ କର ଭୂଇଁ ।।

ସ୍ୱାଧୀନତା ନାହିଁ ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ମନେ,

ଭୁଞ୍ଜିବାକୁ ନାହିଁ ଦାନା ।

ଜଳ ସ୍ଥଳ ଭୂମି ସବୁରି ଆୟତ୍ତ,

ଏହି ମାନବର ସିନା ।।

ବିହଙ୍ଗ କୂଳକୁ ସ୍ୱାଦିଷ୍ଟ ଫଳରେ,

ରହି ଥାଏ ଲୋଭ ଭାରି ।

ସେଇ ଫଳ ଆଜି ମାନବ ଅୟତ୍ତେ,

ଖାଇଲେ ଦେବେ ସେ ମାରି ।।

ଭାରତ ମାଆର ସଭିଏଁ ସନ୍ତାନ,

ବିହଙ୍ଗ ମାନବ ପଶୁ ।

ସଭିଏଁ ବଞ୍ଚିବେ ଏହି ଧରା ଧାମେ,

ଅବାଳ ବନିତା ଶିଶୁ ।।