ମୋ ଡାଇରୀ

ଏଇ ମୋର ସାଥି ଡାଇରୀ

  କେତେ ସୁଖ ଦୁଃଖ ଏଥିରେ ଦେଇଛି ମୁଁ ଭରି

କେତେ ଯେ ରାତିର ଲୁହ

   ନେଇଛି ସେ ପିଇ । ।

ଅକୁହା କଥା, ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା 

   ଯେବେ ଯେବେ ହେଇଛି ମୁଁ ବାଟବଣା 

ଦୁଃଖ ସବୁ ଲାଗେ ହାଲକା

   ଯେବେ ଲେଖି ଦିଏ କିଛି ଲେଖା ।

କଥା ସିନା କୁହେ ନାହିଁ 

   ଲୁହ ସିନା ପୋଛେ ନାହିଁ 

ତା ଭଳି ସାଥି ଟିଏ 

  ଆଜି ଯାଏ ପାଇ ନାହିଁ ।

ଦୁଃଖରେ ସା ଥେ ରୁହେ

    ସୁଖ ରେ ବି ରୁହେ 

ସବୁବେଳେ ନିଜର ନିଜର 

        ସେ ଲାଗେ । ।

କେତେ ଯେ ସ୍ମୃତି ମୋର

   ସେ ରଖିଛି ସାଇତି

ଅପେକ୍ଷା ରେ ସତେ ମୋର

     ଥାଏ ସେ ନିଇତି ।

ଦେହ ସାରା ତାର ଦିଏ ମୁଁ ଗାରେଇ

    କେତେ ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ଛବି

ପ୍ରତିବାଦ କରେ ନାହିଁ

      ଯାଏ ସବୁ ସହି ।

ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର ବନ୍ଧୁତା ତା ର

       ରହିବ ସଦା ପାଶେ

ସବୁ ସୁଖ ଦୁଃଖ 

       ଲେଖେ ତା ର ଦେହେ  । ।