ମୋ ଭାଷା ପ୍ରାଣ ସ୍ପନ୍ଦନ

ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ  ମୋ ଭାଷା ଓଡ଼ିଆ

  ଗୋଲାକାର ତାର ଲିପି

ସ୍ନିଗ୍ଧ ସୁକୋମଳ   କମଳ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ

   ଲାଖିଯାଏ ଆଖି ଦେଖି ।

ନିରାଶ ଅନ୍ଧାରେ ମୋ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା

   ପରାଣେ ଜଗାଏ ଆଶା

ଝରେ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ  ମମତା ମଧୁର

   ଶବ୍ଦେ ତା ପୀୟୂଷ ବର୍ଷା ।

ମୋ ମାଟି ମହକ  ସୁନ୍ଦର ପ୍ରକୃତି

   ଉଛୁଳେ ଭାବ ତରଙ୍ଗ

ଉର୍ବର ମୋ ମାଟି  ଶସ୍ୟ ସୁଶ୍ୟାମଳ

   ଉତ୍ପନ୍ନେ ସବୁଜ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ।

ପଞ୍ଚସଖା କବି  ସାରଳା ଉପେନ୍ଦ୍ର

   ମଧୁମୟ ଗୀତଛନ୍ଦ

ମୋହିନିଏ ମନ  ନାଚ ଗୋଟିପୁଅ

   ଓଡିଶୀ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଗାନ ।

ଓଡ଼ିଆ ଶିଳ୍ପୀର  ନିହାଣ ମୂନରେ

   ଶିଳା ପାଏ ଜୀବନ୍ୟାସ

ଉତ୍କର୍ଷ ଜୀବନ୍ତ  ଚାରୁ ଚିତ୍ରକଳା

   ସୁମଧୁର ତାର ସ୍ପର୍ଶ ।

ଓଡିଆଙ୍କ ଦିଅ  କାଳିଆ ଠାକୁର

    ନିଳାଚଳ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର

ଉଦ୍ଧାର କରନ୍ତି   ପତିତଜନଙ୍କୁ

   ସଭିଙ୍କର ଆପଣାର ।

ଓଡ଼ିଆ ପଖାଳ  ସାହିତ୍ୟ ସ°ସ୍କୃତି

    ଅନୁପମ ବରଦାନ

ନିମଜ୍ଜିତ ରକ୍ତେ   ଅସ୍ଥିମଜ୍ଜା ମନେ

   ମୋ ଭାଷା ପ୍ରାଣ ସ୍ପନ୍ଦନ ।