ମନକଥା ନ ରଖ ଗୋପନ

ବିତିଯାଏ ଏ ବୟସ ଦିନ ପରେ ମାସ ବର୍ଷ 

ଅପାଶୋରା ତୁମେ ବର୍ଷା ରହିଥିବ ସଜଳ ସେମିତି

ପ୍ରତୀକ୍ଷା ଯେ ତୁମ ପାଇଁ ଅନ୍ତ କେବେ ହେବ ନାହିଁ

ସ୍ମୃତି ତୁମ ମନପ୍ରାଣେ ବାରବାର ଉଠୁଥିବ ଜାଗି ।

ଆପଣାର ଲାଗ ତୁମେ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ପ୍ରିୟ ଅତି

ସ୍ପର୍ଶେ ତୁମ ଭରିଯାଏ ସରସତା ଜୀବନେ ଆନନ୍ଦ, 

କଅଁଳି ଉଠଇ ଦୁର୍ବା ଛନ୍ନ ଛନ୍ନ ହୁଏ ମନ

ଅନ୍ତର୍ମନେ ଇନ୍ଦ୍ରଚାପ ଭାବକଳ୍ପ ସୃଜେ ସପ୍ତରଙ୍ଗ ।

ହସଖୁସି ଉଲ୍ଲାସରେ କାଟିବାକୁ କିଛି ଦିନ

ଚାତକ ପରି ଆକାଶେ ବାଟ ଚାହିଁ ରହିଲେ ଅନାଇ, 

କର ତୁମେ ମନମାନୀ ଛଟପଟ ଲାଗେ ଭାରି

ଗୁଳୁଗୁଳି ଗରମରେ ଦେହମୁଣ୍ଡ ହୁଏ ଝାଇଁଝାଇଁ ।

ଲାଗେ ବଡ ଅସହଜ ଶୁଷ୍କ ପ୍ରାଣ ଦହଗଞ୍ଜ 

ଛନ୍ଦାୟିତ ପଦପାତେ ଉଚ୍ଚଟିବ ରିମଝିମ ସ୍ବନ ,

ପରଶି ଶୀତଳ ବାରି କେବେ ତୁମେ ବରଷିବ

କହିଦିଅ ଚୁପି ଚୁପି ମନ କଥା ନ ରଖ ଗୋପନ ।