ମମତା

ମାଆର ମମତା ଆହାକି ମଧୁର

ଅଦୃଶ୍ୟ ଅଟେ ତା ଶକ୍ତି,

ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି ଦେଇ ସବୁକୁ ସଜାଡେ

ଜଗତ ଗାଏ ତା ଗୀତି ।

ରକ୍ତ ମାଂସ ଦେଇ ସନ୍ତାନକୁ ଗଢେ

ସିଏ ପରା ପୁଣ୍ୟ ପ୍ରତିମା,

ମମତା ଡୋରେ ପୁଅ ରାଜକୁମାର

ଝିଅ ତାର ରାଜଜେମା ।

କେତେ ଅଳୀ ଅଝଟ ସହୁଛି ସିଏ

ହସି ରଖି ନୀରବରେ,

ଅନ୍ଧାର ଘରେ ସେ ଆଲୋକର ଜ୍ୟୋତି

ସ୍ଵର୍ଗ ପରା ତା କୋଳରେ ।

କୋଟି କରୁଣାର ବାରିଧାରା ହୋଇ

ସାଜେ ପ୍ରେରଣାର ବିନ୍ଦୁ,

ତାହାରି ମମତା ଅଟଇ ଗଭୀର

ଗଢ଼ିପାରେ ସତସିନ୍ଧୁ ।