ମଲାଜହ୍ନ

ହୋଇ ପ୍ରିୟପ୍ରିୟା ପ୍ରୀତି ମଧୁଛନ୍ଦା ଗଢିହୁଏ

ସୁସସମ୍ପର୍କ ମଧୁମୟ ଲାଗିଥାଏ ଏ ଜୀବନ ସିନା।

ଜାଣିହୁଏ ନାହିଁ କେଜାଣି କାହିଁକି ବିଶ୍ୱାସ ନାମରେ

ବିଷ ଅବିଶ୍ୱାସ ଏ ମଣିଷ କରେ ଏତେ ଛଳନା ।

ଲାଗେ ନାହିଁ ଭଲ ଜମା ଏକା ଏକା ଜହ୍ନରାତି

ଫିକାଫିକା ଲାଗେ ତୋଫା ରୂପେଲି ଜୋଛନା ।

ଦିଶିଥାଏ କଳାଛାଇ ହସେ ନାହିଁ ମନଖୋଲି

ଜହ୍ନ ସତେ ମନ ବିଡି କରିଥାଏ ଛଳନା ।

ଆସିଥାଏ ଘଡିମାରି ଖେଳିଖେଳି ଲୁଚକାଳି

ଲୁଚାଏ ମୁହଁକୁ ତାର ବାଦଲର ଭିତରେ ।

କେବେ ଦିଶେ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ଅଧା ଥାଏ ମୁହଁ ଢ଼ଙ୍କା

ଦାଆପରି ଛଳନାର ହସଧାର ଅଧରେ ।

ଜହ୍ନରାତି ଛଳଛଳ ମଧୁର ସ୍ନିଗ୍ଧ ଶୀତଳ

ପୂର୍ଣ୍ଣକାମ ପ୍ରିୟପ୍ରିୟା ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପାଜହ୍ନ ।

ଅମାବାସ୍ୟା ଅନ୍ଧକାରେ ଭିଜେ ଆଖି ଲୁହଧାରେ

ଛଳନାର ମଲାଜହ୍ନ କଦାକାର ଭୀଷଣ ।