ମହିଷା ନାସିରେ ଜଗନ୍ନାଥ

ଚିଲିକା ବକ୍ଷେ ସୁନ୍ଦର ଅତି 

                     ଆମର ସେହି ଗାଆଁ

ଇତିହାସକୁ ରଖିଛି ଧରି

                      ମହିଷା ତାର ନାଆଁ l

ବିଶ୍ୱ ଆଶ୍ରୟ ବିଶ୍ୱ ଅଭୟ

                    ଏଠାରେ ଆସି ଦିନେ

ଲୀଳା ରଚିଲେ ଆଶ୍ରୟ ନେଲେ

                     ଗହଳ ଲଟା ବନେ l

ପୁରୁଷୋତ୍ତମେ ପଡ଼ିଛି ଖୋଜା

                       ନୀଳ ଶଇଳ କରୀ

କୁଆଡ଼େ ଗଲେ କେଣେ ରହିଲେ

                        ମନ୍ଦିର ଖାଲି କରି l

କଲ୍ୟାଣ ମଲ୍ଲ ଜାତିର ଶଲ

                  ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରେ ଦେଲା ଧାଡ଼ି

ଯବନେ ତହୁଁ ସମୁଦ୍ର ପ୍ରାୟ

                      ଆସିଲେ କାହୁଁ ମାଡ଼ି l

ମନ୍ଦିର ଭାଙ୍ଗି କରିବେ ଧୂଳି

                     ଦିଅଁଙ୍କୁ ଦେବେ ପୋଡ଼ି

କୋକୁଆ ଭୟେ ଭକତ ଗଣ

                        କାନ୍ଦନ୍ତି ମୁଣ୍ଡ କୋଡ଼ି l

ଜରାସନ୍ଧର ଭୟରେ ଦିନେ

                           ପ୍ରଭୁ ମଥୁରା ଛାଡ଼ି

ଦ୍ୱାପର ଈଶ ଦ୍ଵାରକାଧିଶ

                           ଦ୍ଵାରକା ପୁର ଗଢ଼ି l

ବନ୍ଦିଶାଳାରେ ଜନମି ପୁଣି

                         ପ୍ରଭୁ ପା ଗଲେ ଚାଲି

ଗୋପପୁରକୁ ନନ୍ଦ ମନ୍ଦିରେ

                         କଂସ ଆଖିରେ ଧୂଳି l

ଭାର୍ଗବୀ ଘାଟେ ବସିଲେ ଆଣ୍ଟେ

                          ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଚୁଡ଼ାମଣି

ନିଅରେ ଭକ୍ତେ ଡଙ୍ଗାକୁ ମୋର

                          ମହିଷା ନାସି ଟାଣି l

ବନ୍ୟ ଫଳରେ ମଣୋହି କଲ

                            ନିର୍ଜନ ନିକାଞ୍ଚନେ

ଦଣ୍ଡକ ବନେ ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ

                     ଶବରୀ କୋଳି ଯେହ୍ନେ l

ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟେ ଘୋଷ ଯାତରା

                          ସାଥୀ ଶବର ଭୀଲ୍ଲ

ଧନ୍ୟ ରେ ତୁହି କଲ୍ୟାଣ ମଲ୍ଲ

                           କଲୁ ତୁ କଲବଲ l

ହେ ଲୀଳାମୟ ହୁଅ ସଦୟ

                          ଲୀଳା ଵୁଝିବି କାହିଁ

ଯାହା ଦିଶିଲା ଏ ଚର୍ମ ନେତ୍ରେ

                        ଦେଲି ମୁଁ ତାହା କହି l

ହରି କୀର୍ତ୍ତନ ମହିଷା ଠାରେ

                            ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚକା ଧରି

ଆସିବେ ବୋଲି ରହିଛି ଚାହିଁ

                            ଜଗଜ୍ଜୀବନ ହରି l