ମହାପୁରୁଷ ବାପୁ

ଅକ୍ଟୋବର ଦୁଇ

ଗୁଜୁରାଟେ ଉଇଁଥିଲା ଏକ ଚାନ୍ଦ

ନାଁ ଥିଲା ମୋହନ ଦାସ କରମ ଚାନ୍ଦ ।

ଯେ ତୁଳସୀର ଦୁଇ ପତ୍ର ଭଳି

ଵିତରି ଥିଲେ ଦର୍ଶନ

ତିନି ଵାନର ମୂର୍ତ୍ତିରେ

ଦେଖା ଶୁଣା କହିବାର

ଦେଇ ଵାର୍ତା ସଂଯମର  ।

ଦିନେ ସେଇ ଯୁବ ଆଇନ ଛାତର

ଲମ୍ଫ ଦେଲେ ମାଆ ମାଟି ପାଇଁ

ପିନ୍ଧି ଆଣ୍ଠୁ ଦିଶୁଥିବା ପରିଧାନ

ଖୋସି ଅଣ୍ଟାରେ ଘଣ୍ଟା

ଦେଇ ବାର୍ତ୍ତା ତ୍ୟାଗ ସମୟାନୁବର୍ତ୍ତୀତାର ।

ନେଇ ମନ୍ତ୍ର ଅହିଂସା ସତ୍ୟ ସ୍ୱାଧୀନତା ଅସ୍ଫୄଶ୍ୟର

ଚଢ଼ି ଥିଲେ ପାହାଚ

ଅସହଯୋଗ ସତ୍ୟାଗ୍ରହ ଭାରତ ଛାଡ଼ର

ଯାହା କରିଥିଲା ତାଙ୍କୁ ବାପୁ

ଜାତିର ଜନକ ମହତ୍ମାଗାନ୍ଧୀ  ।

ଫିଙ୍ଗି ଗୁଳି ଭାଙ୍ଗି ଚୁକ୍ତି

ଲୁଣ୍ଠନ ଅତ୍ୟାଚାର ଵନ୍ଧୁକ ମୁନର

ଫିରିଙ୍ଗି ମାନିଲା ହାର ଫକୀର ଆଗର ।

ରାମଧୂନ କରିଥିଲା ତାଙ୍କୁ

ସାବରମତୀର ସନ୍ଥ,

ବାର୍ତ୍ତା ଥିଲା କର୍ମର 

ସ୍ୱରାଜ ସ୍ୱଦେଶୀ ସ୍ୱାଭିମାନର,

ଚରଖା ଥିଲା ସଂକଳ୍ପ

ତ୍ରିରଂଗା ଆଉ ସ୍ୱାଧୀନତାର ।

କିଏ ଜାଣିଥିଲା

ଦିନେ ସେ ମହାପୁରୁଷ 

ଟଳି ଯିବେ ପ୍ରାର୍ଥନା ସଭାରେ

ଆତତାୟୀ ଗୁଳିରେ

' ହେ ରାମ ' ଉଚ୍ଚାରିବା ପରେ ।