ମୌସୁମୀ

ଏଠି ଏବେ ଡହଡ଼ହ ଝାସ

ଗ୍ରୀଷ୍ମର 

ଯୌବନ ବେଶ,

ଉଲଗ୍ନ ଆକାଶ ତଳେ

ଉନ୍ମନା ବୈଶାଖୀ

ଘୁରିବୁଲେ

ପ୍ରତି ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ 

ଚହଟାଇ

ଡହ ଡ଼ହ ରଡ଼ ।

ଶୁଖିଯାଏ ଝାଉଁବଣ

ହଜିଯାଏ କୁହୁର କାକଳି

ଡମ ଡମ ଡମ୍ବରୁର ତାଳେ ତାଳେ

ଶିବ ନାଚନ୍ତି ତାଣ୍ଡବ

ନିଦା ଦ୍ବିପ୍ରହରେ !

ଶୁଖିଯାଏ ନଦୀ ଓ ନିର୍ଝର

ହଜିଯାନ୍ତି ପତ୍ର ସବୁ ଅନନ୍ତ ହିଲ୍ଲୋଳେ

ପାହାଡ଼ ଦେହରେ ଲାଗିଯାଏ 

ନିଆଁ,

ପାହାଡରେ ନୁହେଁ ତ !

ଯୌବନରେ, ପାହାଡି କନ୍ୟାର

ହଜିଯାଏ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଗାମ୍ଭିର୍ଯ୍ୟ

ଅବଶ ଶରୀରେ

କୁହେ,

ଆ ଆରେ ମୌସୁମୀ

ସିତଳେଇ ଦେ ଥରେ

ମୋ ପ୍ରିୟର ରଙ୍ଗୀନ ସହର ।।