ମୌସୁମୀ

ପ୍ରତିଦିନ ମୁହିଁ ତୁମ ଅପେକ୍ଷାରେ

     କହୁଛ ଆସୁଛି ଆସୁଛି

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ନିଦାଘେ ପୋଡ଼ି ଶୁଖିଗଲି

     ତଥାପି ଭରସା ରଖିଛି ।

ଅକାଳେ ସକାଳେ ତୁମକୁ ଜଗିଛି

     ଦେଖୁଛି ଆସିବା ସମୟ

ଖୋଜୁଛି ତୁମକୁ ହୋଇ ବିକଳ

     ବୁଝ ବ୍ୟଥା ଭରା ହୃଦୟ ।

ମେଘ ସୁଲୁସୁଲୁ ପବନକୁ ଦେଖି

     ବଢୁଛି ଉତ୍ସାହ ମନେ

ଶାନ୍ତି କରି ଦିଅ ଏ ଧରା ଧାମକୁ 

     ଶୀତଳ କର ଆଗମନେ ।

ଝାଉଁଳି ଯାଇଛି ସମଗ୍ର ଧରିତ୍ରୀ

     ଅସହ୍ୟ ଏହି ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଦାଉ

କଳା ମେଘ ଟିକେ ଆକାଶେ ଦେଖିଲେ

     ବରଷିବା ଆଶାରେ ରହୁ ।

ସନ୍ତାପିତ ପ୍ରାଣକୁ ଦିଅ ଶୀତଳେଇ

     ଝୁମି ଚୁମି ଆସି ଧିରେ

ତୁମ ସ୍ପର୍ଶରେ ସଞ୍ଚାରିତ ହେବ

     ନୂଆ ଜୀବନ ପ୍ରକୃତିରେ ।

ନୂତନ ପଲ୍ଲବ ପଲ୍ଲବୀତ ହେବ

     ହସିବ ସବୁଜ କୋଳ

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରୌଦ୍ରରୁ ନିସ୍ତାର ମିଳିବ

     ଧରାରେ ବୋହିଲେ ଜଳ ।

ଆଶା ଦେଇ ତୁମେ ନିରାଶ କରନା

     କେବେ ଆସିବ ଭାବେ

'ମୌସୁମୀ' ଗୋ ସର୍ବେ ତୁମ ଅପେକ୍ଷାରେ

     ଅଭିମାନ ଛାଡ଼ିବ କେବେ ।