ମାୟାଧର ନକରିବ ମାୟା ହେ

ଲଳିତା ଲବଙ୍ଗ ଲତା ରମଣୀୟ କାନ୍ତି

ଲବଣୀ ପିତୁଳା ମୋ ଧନ ଦିବ୍ୟ ମୂରତି

ସେ ମୋ କଳା ମଣିକ

ଆବିଳ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୃଦ ସର ପଦ୍ମ କୋରକ ।

ମୟୂର ମୁକୁଟ ଧାରି ରତନ ଖଚିତ

ଝଲସି ଉଠୁଛି ମଥା‌ କି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଲୋକ

ତହୁଁ ଦିଶୁଛି ବଳି

କୋଟି କାମ ରୂପକୁ ସେ ଦେଉଅଛି ଦଳି ।

ଗଳେ ଗଜ ମୁକ୍ତାହାର ଇନ୍ଦ୍ର ନୀଳମଣି

ପଦକ ଶୋଭିତ ଗଳା ଜ୍ୟୋତିଷ୍କ ରୋଷଣି

ଦିଶେ ସତେ କି ଗଳେ

ସହସ୍ର ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ତହିଁ ମାଳ ହୋଇ ଝୁଲେ ।

ପିତ ଉତ୍ତରୀୟ ସ୍କନ୍ଧେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପଇତା

ଚନ୍ଦନ ଚର୍ଚିତ ନାଶା ବସଣୀ ଶୋଭିତା

ରଙ୍ଗ ଅଧରେ “ମୃଦୁ

ହସ” ତା ନିନ୍ଦଛୁ ଶାରଦ ପୂନେଇଁ ଇନ୍ଦୁ ।

ନୀଳମଣି ଜିଣି କାନ୍ତି ପରେ ପିତାମ୍ଵରି

କଳା ଘନେ ସୌଦାମିନୀ ଖେଳଇ ଯେପରି

ସେ ସୌର୍ଯ୍ୟ ପରକାଶେ

ରତନ ମେଖଳା ସତେ କି ରୁଚିର ଦିଶେ ।

ହାତରେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ କଙ୍କଣ ବାହୁରେ ବାହୁଟି

ମୋହନ ମୁରଲୀ ଛନ୍ଦ ତ୍ରିଭଙ୍ଗେ ନଟି

କଦମ୍ଵ ମୂଳେ ଦେଖ

ରାଧା ରାଧା ବୋଲି ବଂଶୀ ଗାଉଅଛି ଗୀତ ।

ନୀଳୋତ୍ପଳ ନେତ୍ର ଚନ୍ଦ୍ର ସୂରୁଯ ପ୍ରକାର

ରକ୍ତପଦ୍ମ ପାଦେ ମୁଁ ତା ଚରଣ କିଙ୍କର

କରିଥିବ ଦୟା ହେ

ମାୟାଧର ମୋ ସହିତ ନକରିବ ମାୟା ହେ ।