ମାଟିର ମହକ

ଗ୍ରୀଷମର ଅନ୍ତେ ଆସଇ ମରତେ

ସୁନ୍ଦର ବରଷା କାଳ

ତାପ ତପ୍ତ ଧରା  ହୁଏ ସୁଶୀତଳ

ଲଭି ବରଷାର ଧାର ।

ଦଶ ଦିଶ ଘୋଟି  କରେ ଜଳ ବୂଷ୍ଟି

ଆକାଶରୁ ମେଘ ମାଳା

ଜଳ ଧାରା ପାତେ ପ୍ରାଣୀଏ ସମସ୍ତେ

ଆନନ୍ଦେ କରନ୍ତି ଖେଳା ।

ମଉସୁମୀ ବାୟୁ ବହିଲେ ବା କେହୁ

ନ ହୁଏ ଆନନ୍ଦ ମନ

ମାଟିର ମହକ ସୂଚାଇ ଦିଅଇ

ମଉସୁମୀ ଆଗମନ ।

ଶୀତଳ ପବନ ବାଜି ଶୁଷ୍କ କ୍ଳିଷ୍ଟ

ଦେହେ ଯୋଗାଏ ପୁଲକ

ପହିଲି ବରଷା ପାତେ ହସେ ରସା

ଛୁଟେ ମାଟିର ମହକ ।

ପ୍ରାଣୀ ଓ ଉଦ୍ଭିଦ  ସହିତ ସମସ୍ତ

ଜୀବ କୂଳ ନବ ତୃପ୍ତି

ଜଗାଇ ଜାଗଇ ମହକ ଛୁଟଇ

ଆହା କି ସୌରଭ ସୃଷ୍ଟି ।

କରଇ ସବୁଠି କୂଷିଜୀବି ଜନ

ମନେ ଜାଗେ ନବ ଆଶା

ଆହା କି ! ସନ୍ତୋଷ ମଧୁମୟୀ ହାସ

ଘେନିଣ ଉର୍ବି ସୁ ‐ବେଶା ।