ମାନବର ସେବା, ଧରମ"""""""""""""

ଏ କି ଧରମ କୁହ,

ଈର୍ଷାରେ ମଣିଷ ଇର୍ଷାର ବିଷରେ ଜଳାଇ ମାରଇ 

କରେ ସବୁ ନାରଖାର 

ଅଶାନ୍ତି ଲହରୀ ଖେଳାଇ, ଭାବେ ବଡ଼ ଦାଣ୍ଡେ ବୁଲି

ଗଲେ ପାପ ତକ ହେବ ଦୂର ।

ଏ କି ଧରମ କୁହ

ଛଳନାର ଛଦ୍ମବେଶୀ ମଣିଷ ସବୁ କିଛି ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ 

ଉନ୍ମାଦନା କାର୍ଯ୍ୟ କରି

ଗରୁଡ଼ ପାଖରେ ଦୀପ ଜାଳିଲେ ହରିଵ ତାର ପାପ,  

ସର୍ବ ପାପରୁ ଯିବ ସେ ତରି ।

ଏ କି ଧରମ କୁହ

ସଇତାନ ଅନେକ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖାଇ ଭରଷାକୁ ତିଳ

ତିଳ କରି ତୋଡି କରେ ଅଭିନୟ

ଲୁଚକାଳି ଖେଳ ଖେଳି ଭାବୁଛି ତୁଳସୀ ମାଳ ପିନ୍ଧି

ମନ୍ଦିର ଦ୍ଵାରେ ଯାଇ ପାଇବ ମୁକ୍ତିର ଅଭୟ ।

ଏ ଧରମ କୁହ

ନୁହେଁ କି ନିର୍ଲଜ୍ଜ! ଅଂଧାରର ଭାବନା, ନୁହେଁ କି

ମିଛ ବାହାନା

ନୁହେଁ କି ଏକ ଛଳନାମୟ ଛଦ୍ମବେଶୀ ମଣିଷର

ମାଟିରୁ ଆକାଶ ଛୁଇଁବାର ଭାବନା ।

ଏ କି ଧରମ କୁହ

ଖୋଜୁଛ ରାମକୁ କାହିଁ ରାମ କାହିଁ ରାମ ମନ୍ଦିର

ଭିତରେ ପଥର ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ଥୋଇ

ସେ ପରା ଲୀଳା କରଇ କୀଟ ଠାରୁ ବ୍ରହ୍ମ ସକଳ

ଘଟେ ବିଦ୍ୟମାନ ହୋଇ ।

ମୋ ମତରେ ଧରମ

ହିଂସା କ୍ରୋଧ ରାଗ ଈର୍ଷା ଛାଡ଼ି ମନୁ ପର ସୁଖେ ସୁଖୀ 

ପର ଦୁଃଖେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଥାଏ ଯେଉଁ ଜନ

କରିଥାଏ ମାନବର ସେବା, ସେହି ତ ଧରମ, ସେହି

ସଂସାରରେ ଲଭିଥାଏ ମାନ ସନମାନ  ।