ମାନବିକତାର ଆତ୍ମହତ୍ଯା

ସରମରେ ମାନବିକତା କରିଛି ଆତ୍ମହତ୍ଯା

ବହୁଦିନୁ ହଜିଯାଇଛି ସମ୍ବେଦନଶୀଳତା

ସବୁ ସୀମା ସରହଦ ଟପି ଯାଇଛି ବର୍ବରତା

ଜିଅନ୍ତା ମଣିଷ ତ ଏଠି ନିତି ହୁଏ ହଟହଟା

କିଏ ବା ପଚାରେ ତା'ର ମହାଯାତ୍ରା କଥା ?

ସଭିଏଁ ମସଗୁଲ୍ ଆପଣା ଆପଣା ଧୂନ୍ ରେ

ଲଭୁଛନ୍ତି ପୈଶାଚିକ ତୃପ୍ତି ଆନର ଦୁଃଖରେ

ଜୀବନ ସଢୁଛି ଅସହ୍ୟ ଯାତନା ଜ୍ବାଳାରେ

ବିଳାସୀ ତୋଳୁଛି ନଗ୍ନ ଚିତ୍ର ବଡ ଉତ୍କଣ୍ଠାରେ

କରିବ ତାହାକୁ ପ୍ରଦର୍ଶନ ବିଶ୍ବ ଦରବାରରେ । 

ଦାନବତାର ଚାଲିଛି ଅଘୋଷିତ ପ୍ରତିସ୍ପର୍ଦ୍ଧା

କିଏ କରେ ସିଧା ସଳଖ ପ୍ରସାରଣ

କିଏ ଦିଏ ଲମ୍ବା ଗମ୍ଭୀର ଭାଷଣ

ବିଚରା ଜୀବନ ଚିରକାଳ ପ୍ରତାରିତ

ଅଥଚ ଆମର ବିଧି ବ୍ୟବସ୍ଥା ଅବିଚଳିତ ! 

ଏସବୁ ଆଉ ଏମିତି କେତେ କାଳ ଚାଲୁଥିବ

ଗୋଳିଆ ପାଣିରେ ରାଜନୀତି ହେଉଥିବ

ଆରୋପ ପ୍ରତ୍ୟାରୋପରେ ସମୟ ବିତୁଥିବ

ଜାତିର ଇଜ୍ଜତ ମହତ ମାଟିରେ ଲୋଟୁଥିବ

ଆମେ ସବୁ ଦେଖି ଜାଣି ବି ରହିଥିବା ନୀରବ ?