ଭକ୍ତିପୁଷ୍ପ ୧୪

ଖସାଇ ରଜନୀ

ମଥାରୁ ଓଢଣୀ

ମାଗୁଛି ମେଲାଣି ଦିଅ ଗୋ ,

ବଂଶୀର ରାଗିଣୀ 

କାନେ ବାଜିଲାଣି

ଡାକୁଛି ମିତଣୀ ଯାଅ ଗୋ ।

ରଜନୀ ପୀରତି

କରି ଦେଇ ଇତି

କାହ୍ନୁ ତ ଗଲେଣି ଯମୁନା ,

ଏକା ହାଇଁ ପାଇଁ 

ହେଉ ଥିବେ ସହି

ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉ ଥିବେ ମୋ ବିନା ।

ଘରର ପାଇଟି

ନସାରି ଯିବି କି

ଶାଶୁଠୁଁ ଖାଇବି ଗଞ୍ଜଣା ,

କି ବୁଦ୍ଧି କରିବି

କେତେବା ଶୁଣିବି

ବାଟେ ଘାଟେ ନିନ୍ଦା ବାଜଣା ।

ହେବ ଟିକେ ଡେରି

ବାସି କାମ ସାରି

ଯିବି ପାଣି ଆଣି ଯମୁନା ,

ବେଣୁପାଣି ବେଣୁ

ବାଜେ ଏଣୁତେଣୁ 

କେମିତି ସହିବି ଯାତନା ।

କହିବ କାହ୍ନୁରେ

ବିରହ ବହ୍ନିରେ

ନିଜେ ଜଳି ଆଉ ନଜାଳୁ ମତେ,

ବୋହୂ ଟିଏ ହେଇ

ପାରିବି କି ଯାଇ

ନିତି ନିତି ଆଉ ଘାଟକୁ ଏତେ ?